Halk ozanı veya aşık (Azerice: عاشیق, aşıq; Ermenice: Աշուղ, ashugh; Gürcü: აშუღი, ashughi). Aşıklık ve halk ozanlığı Anadolu'da toplumun öncüsü olmuş bir gelenek, halka mal olmuş bir kültürdür. Yaşamını halkla birlikte idame ettiren ozan, sazıyla sözüyle halkın sesidir.
Toplumdaki olumlu ya da olumsuz gelişmeler, ozanın sazına, sözüne ve sesine konu olur. Ozanlarımız toplumun sorunlarını dile getirmek, olup biteni daha erken görme ve gelecek nesillere mesaj verme özellikleriyle de tanınmıştır. Böylece halka mal olmuşlardır. Ozanlık genelinde tabiat sevgisi vardır, halk sevgisi vardır, vatan sevgisi vardır, hak sevgisi vardır. Halkın bağrından kopar ve temsil ettiği toplumun sorunlarını, mesajlarını sazıyla anlatır. Yaşadıkları dönemlerde her halk ozanının farklı bir yeri vardır. Ama tüm halk ozanlarımızın buluştuğu yer, halkın gönlüdür.
Tarih boyunca ozanlık ve halk edebiyatı çeşitli dönemlerden geçmiş ve günümüze kadar gelmiştir. Dünya var oldukça ulusların ozanları ve şairleri de olacaktır. Aşıklık, halk ozanlığı geleneği de süreç içinde siyasi ve ekonomik sorunlar yaşasa da Türk kültürünün vazgeçilmez simgelerinden biri olma özelliğini daima korumuş ve korumaktadır.
Çağımızda olmasa da yakın geçmişin önemli bir meselesidir.

20. yüzyıl

• Muharrem Ertaş
• Ali Ekber Çiçek
• Aşık Mahzuni Şerif
• Aşık Veysel
• Muhlis Akarsu
• Neşet Ertaş
• Ashiq Edalet
• Aşik Daimi
• Hüseyin Çırakman
• Aşık Gül Ahmet Yiğit

19. yüzyıl

• Aşiq Ələsgər
• Jivani
• Bayburtlu Celâlî
• Âşık Ruhsâtî
• Âşık Sümmânî
• Tokatlı Nuri
• Aşık hüseyin çırakman

18. yüzyıl

• Sayat-Nova

17. yüzyıl

• Karacaoğlan
• Kul Nesîmî
• Gevheri
• Âşık Ömer
• Kayıkçı Kul Mustafa

16. yüzyıl

• Pir Sultan Abdal

13. yüzyıl

• Yunus Emre

10. yüzyıl

• Çuçu