Kıyamadığım Bir Gül Kesiliverdin



Yıllardır aradığımdı bulduğum bu gün
Yıllardır tetikledin ve vurdun bugün
Yaralı bir topal bıraktın beni cereyanda
Kıyamadığım bir gül kesiliverdin bir anda
Kıyamadığım her şeyine rağmen
Çünkü her şeyindi beni kendine çeken
Çoktan çıkmıştı yuvalarından gece kuşları
Başımızda kanat bir âbide gibi uçuşları
Kuşlara maskara zavallıydık ikimiz
Böyle karşı karşıya söyle biz kimiz
Neyiyiz birbirimizin neyi oluyoruz ya da
'Hiç'inim elbet senin, sen varken bu dünyada
Issız bir sahraya dönüştü şimdi ellerim
Sanki elin elimdeymiş gibi beklerim
Kırık kum saati kumların avuçlarımda
Şu koca sahrayı gün gelir avuçlarım da
Bir ellerini tutamam yüreğim hezeyan
Dayan diyorum yüreğim, yüreğim dayan
Terkedilmiş insanlara benziyorum şimdilik
Onlar da tam ayakta duramıyorlar dimdik
Normal biri gibi yürümüyorlar boyunları eğik
Bir nebze umut var içlerinde, biraz çaresizlik
Biraz yalvarma isteği eller semada
Ben de onlar gibi beklerim yetişenimi imdada
Yetişecek biri gelip kurtaracaktı
Dönüp geriye baktığında; bir anneye kucaktı
Dişlerimi sıkıyorum şimdi gözlerim damla damla
Bak işte geliyorum ne yaparsın bu adamla
Ne olup biter gelecek günler, seneler
Neler düşer üstümüze, kim bilir neler
Yıllardır kaybettiğimdi bulduğum bu dün
Yıllardır tetikledin en sonunda öldürdün
Vurulmuş bir ceset koydun beni cereyanda
Kıyamadığım bir gül kesiliverdin bir anda
Kıyamadığım her şeyine rağmen
Çünkü her şeyindi beni kendine çeken
Sendin her şeyinle, her şeyinle sen



Emre Özbay