SENİ SEVMEYİ UNUTTUĞUM ZAMAN
Seni sevmeyi unuttuğum zaman,
Kara bulutları sevmişim.
Haykırmaların ardında,
büyük coşkuyla
Yere inen sisleri sevmişim.
Kahve rengi serçeler boyun bükmüş.
Yanyana durmuş,
durdukça gözleri sönmüş.
Serçelerin gözlerini sevmişim.
Dalgaların vurduğu kayaların inlemeleri,
Kulaklarımda yer etmiş.
Kayalar sertleşmiş
Kasıldıkça her bir zerresi,
Denize boyun eğmiş.
Kara saçlarına aklar düşmüş Zonguldak'ın
Siyah kömürü gözlerin olmuş.
Tek tek düşmüş serseriler sokaklara.
Geceler bu şehre sarılmışta gelmiş.
Seni sevmeyi unuttuğum zaman,
Bu şehrin gecelerini sevmişim.
Göçmen kuşlar gözlerimden dönmüş
Bembeyaz martılar ağlamış sessizce.
Para verdiğim dilencinin elleri
titremiş,
Titremiş dünya farkında olamadım.
Havalandırma boşluklarından
geçmiş kokun,
Tek tek dolaşan kokuları sevmişim...
Denizin ağlamaklı sesini sevmişim.
Seni sevmeyi unuttuğum zaman;
Aynalara bakmışım,
Kendimde hep seni aramışım.
Aynalar küsmüş bana bilmeden
Sensiz geçen zamanlarda,
Bir köşeye sinmişim.
Çünkü ben;
Seni sevmeyi unuttuğum zaman
Kendimi sevmişim.
Farkında olamadım,
Unuttum,
Ama ben aslında senmişim...
