Mütemmim
Ar. mutemmim sf. esk.
1. Tamamlayan,
bütünleyen,
bitiren:
Hâlbuki birçok kadınlar malumatlarını zarafetlerinin bir mütemmimi addederler. -P. Safa.
2. mat. Bütünler.
3. a. db. Tümleç.
Güncel Türkçe Sözlük
Son düzenleyen Daisy-BT; 10 Mart 2010 01:03
Sebep: Başlık düzenlendi.