Niğbolu Savaşı

Haçlı kuvvetleri karşısında Osmanlıların zaferiyle sonuçlanan savaş (25 Eylül 1396). Balkanlar’da Osmanlı egemenliğinin pekişmesini sağlamıştır.

I. Bayezid’in (Yıldırım) Konstantinopolis’i (İstanbul) kuşatması (1395) üzerine, Bizans imparatoru II. Manuel Palaiologos (hd 1391-1425) AvrupalI Hıristiyan hükümdarlardan yardım istedi. Temmuz 1396’da Fransa, Burgonya, İngiltere, Almanya ve Felemenk’ten gelen şövalyeler Buda’da Macar kralı Sigismund’a katıldılar. OsmanlIları Balkanlar’dan çıkarmayı, ardından Anadolu ve Suriye üzerinden Kudüs’e ilerlemeyi amaçlayan Haçlı ordusu, Vidin ve Rahova’daki (Orehovo) garnizonları ele geçirdikten sonra, OsmanlIların Tuna Irmağı kıyısındaki ana üssü olan Niğbolu’yu (Nikopolis) kuşattı.

I. Bayezid Konstantinopolis önlerinden hareket ederek, Niğbolu’nun birkaç kilometre yakınındaki bir tepede karargâh kurdu. Osmanlı süvari ve piyadesinin ön hatlarını yararak karargâha doğru saldırıya geçen Haçlı kuvvetleri sert bir direnişle karşılaştı ve çok geçmeden bitkin düşerek dağıldı. Osmanlı süvarileri Haçlı ordusunun büyük bölümünü kılıçtan geçirdi, geriye kalanını da Tuna’nın ötesine sürdü. Kaçmayı başarabilen askerlerden sağ kalanların çoğu tutsak edildi.

Niğbolu zaferi OsmanlIlara karşı yeni bir Avrupa ittifakı kurulmasını önlemenin yanı sıra Konstantinopolis üzerindeki baskıyı da artırdı. 1402’deki Ankara Savaşı yenil gisine karşın, OsmanlIların Balkanlar’dan sökülüp atılmamasının zeminini hazırladı.