İçimde Mazi Ağlar
Onsuzluktur sabahlarımın adı, günlerim zehir olur,
Gecelerim ise hep; yalnızca zifiri bir karanlık,
Yalnızca anılarımda onun adı kalır,
Onsuzlukta, şimdi ümitlerim artık hep bir anlık...
Gözyaşlarımda zehirdir , akar onsuzluk,
İçimdeyse; bir başına kalmış mazim ağlar,
Bir boşluğa dökülen; acıdan nehirdir onsuzluk,
Tükenmişliğimin boşluklarında durmadan çağlar...
Dostum, yaşarken ölmek işte buna derler,
Toprağa girmeden çürümektir onsuzluk,
Ayrılığı yaşamayanlar, nerden bilirler,
Bir boşlukta şaşkınca, yürümektir onsuzluk...
