Alıntıdır:
Çocukken başlıyor ona olan açlık.
Bir top, bir oyuncak, bir takım ile isimlendiriliyor o açlık. Daha sonra aile, okul, öğretmen ile devam ediyor yaşamına. Kemirmeye seni, aslında lise sonrasında başlıyor. Sigara, alkol, uyuşturucu alıyorsun onun etkisini artırmak veya azaltmak için.
Ama bir an ona ismi verebiliyorsun.
İşte yaşıyorum derken her şeyin yalan olduğunu hissedip verdiğin o ismi öldürmeye çalışıyorsun. Hala içinde yaşarken, üstüne toprağı atıp, canlı canlı gömüyorsun onu.
Ama o belki bir zombie, belki bir vampir, belki bir tanrı.
Öldüremiyorsun, ne yapsan da yaşamaya devam ediyor. Hayatın boyunca çektiğin o açlık aslında çok basit bir şey, kendini tanıman ile çok çabuk öğreneceğin: Aşk
