seni özlüyorum yine o kadar bendesin ki
kaldırımda oturuşumuz geliyor ilk önce aklıma
çocukça şakalar yapardık ya yoldan geçenlere
bize bakıp bakıp gülerlerdi
şimdi yine ordayım ama
sensiz
bu kez geçenler neden bana acır gibi bakıyor
yoksa seni görmüyorlar mı içimdeki seni göremiyorlar mı
yoksa yaşadıklarım bir hayal mi yine
saatler kaçı gösteriyor ki
ay ışığıda olmasa tepemde
sanırım geç oldu
artık şehrin boş sokakları benim
artık geceler benim
artık göz yaşlarım ve bekleyişlerim ise senin
