Şiir Nehri -1- [Arşiv]

Ben Sana Demir Attım İstanbul

Önce uzaktan sevdim seni,
Sonra sevdalandım İstanbul.
Uslanmaz bir aşık gibi,
Ben sana yandım İstanbul.

Nice dalgalarla boğuştum,
Nice denizler aştım.
Nice fırtınalar yedim,
Geldim, sana ulaştım.
Kaldırımlarında yürüdüm akşam sabah,
Meyhanelerinde içtim.
Kuşlara yem verdim cami önlerinde,
Parklarında sevdalımla buluştum.
Bir liman gibi sığınmış kollarında her kul,
Ben sana demir attım İstanbul.

Bilmiyorum kaç bahar yaşadım,
Kaç mevsim tükettim sende, saymadım.
Yudum- yudum içtim seni,
Buram- buram kokladım, doymadım.
Bir yar gibi kollarında,
Her gece seninle yattım İstanbul,
Ben sana demir attım İstanbul.

İşte karşımda yıldız- yıldız adalar,
Uzatsam ellerimi,
Dokunurum bel ki.
Heybeli, Burgaz, Kınalı,
Kadıköy, Bostancı, Küçükyalı.
İçinde ne güzeller gördüm, ne kadınlar tanıdım.
Kimi ince uzun boylu, kimi tombul,
Ben sana demir attım İstanbul.

Dün Galata köprüsünde,
Olta attım, balık tuttum.
Bazen dolu geldi, bazen boş.
İki güzel gelip durdu yanıma,
Beni seyrettiler uzun- uzun.
Takıldı bakışlarımız ansızın,
İnan kendi adımı unuttum.
Elinde karanfil vardı birinin, ötekinde gül,
Ben sana demir attım İstanbul.

Bir yaz günü üç- beş kafadar,
Binip bir motorluya akşamdan,
Dolaştık boğazı, sabaha kadar.
Büyük bahçeli saraylar gördüm nakış nakış,
Yanında, eskiyip dökülen konaklar vardı.
Kim bilir, ne günahlar işlendi içinde,
Ne aşklar yaşandı.
Bebek, Tarabya, Sarıyer, Kavaklar,
Herkes aleminde sazında,
Havalar coşkulu, gönüller hoş.
Düşünmüyor hiç kimse, ne para, ne pul,
Ben sana demir attım İstanbul.

Sende şairliğim depreşti,
Sende aşık oldum, sende sevdalandım.
Sende tutuştu yüreğim, ben sende yandım.
En güzel şiirlerimi sende yazdım,
En güzel kadınları sende tanıdım.
Kimi genç kız, kimi dul,
Ben sana demir attım İstanbul...

Kazım Üçok

MsXLabs Üye Girişi