Sonsuz Aşk

kendine yağan bir yağmursun benim içimde.
uzun soğukları damla damla kırarsın
ve yüzümde izler bırakarak smiliv

yaşanılır kılarsın bu kenti.

geçtiğini varsayarım sokaklarımdan
ya da smiliv

g e ç t i ğ i m i z i...
geçerken kendimizden ve
geldiğimizde kendimize;
bozuk bir şüphenin smiliv

verilmeyen öğüdün smiliv

bedelli bir ihanetin
deliksiz gergefinde smiliv

bir geçmişi un-ufak edip smiliv

birbirimizden geçmişiz.

birbirimize söylenecek smiliv

analizsiz bir şarkı boyu
susuşlar kaldı yalnızca.
onları da sustuk mu?

geceyi düş dışında yaşamak smiliv

birbirine ölenlerin sevdasını küçümsemek smiliv

büyümeyi acı çekmekle orantılamak smiliv

aşkın saadetini sonsuzluğunda aramak
ve dönüp baktığımızda ileriye smiliv

ikimizi
yine
aynı
yerde bulmak...

"sen beni hep seveceksin!"

belki aldattığımız olacak birbirimizi
sigaraaltı niyetiyle öncemize aldıklarımız smiliv

aldattırdığımız biz smiliv

on'u geçmeyen yüzlerin birincisi olacağın günlerim
senin bana bağırışların ve soruların
benim sana dürüstlüğüm ve cevaplarım smiliv

bizi
bir
adım
ileriye
götürmeyecek...

her kentte biraz daha kavuşan smiliv

her kentte daha çok ayrılan smiliv

onca yanmanın ardından aşkın ölümcül sonsuzluğuna kül soğukluğunda ulaşan Aslı ve Kerem'in smiliv

çağ ruhları mıyız?
yoksa smiliv

biz de unuturduk!
çoktan unutulurduk!
başka aşklarla tamamlardık eksiklerimizi smiliv

başka aşklara bırakırdık büyütülmeyi...

"şimdi" diye başlayan bir cümlenin devrik özneleriyiz.
birbirimizin üstüne devrildik
bunca mesafede.
bunca mesafede smiliv

bunca yol katettik ya smiliv

ölmeyiz artık içimizde...

MsXLabs Üye Girişi