Karanlık Kalp
bir matemi taşıyor gönlüm
aşk ki ay ışığında kötü bir ölüm
varma karanlık kalp üzerime
en azından daha fazla
kavuşmak ayrılıktan daha beter bir zulüm
hiçbir an ım karşılıksız kalmadı
yetinmedim ürkek sevdalarla içtim
bir yarayı katıksız nefretlerle deştim
ve sayamadığım ihanetlerle adaklarına adadım
çaldım da birşeyler aldım da istemeden hicran
hüsran da oldum ani
ama artık yorma karanlık kalp beni
bugünden daha dün
haykırışlarda susturma hani
bir sitemi yaşıyor gönlüm
uslu ve puslu aşıyor hasretliği
iklimleri diziyorum sıra sıra
bedelleri yığıyorum ardı ardına kapına
tadına vardıramıyorum bu seyirliği
açıp soluyorsun çiçek uçup konuyorsun kelebek
sanırım bu hayattan gitmek gerek
hiçbir an ım arsızım olmadı
ve hiçbir inadım sancısız kalmadı
doğmadı ışığım odana ah bir kara baht
vurmadı yüzüne yüzüm hüzün şarabında
hatıraların bana yakışmadı
karanlık kalp ruhumda ince ten
ama sorma beni
yakınımda uzaklığın kalsın kar
arayıp da bulma hani...
