(HÜKÜM)
son gidişine hazır gibisin
gözlerin inkar etmiş bile
beni şimdiden
ve ayrılık çizğilenmiş
yüzünde yol yol
ya benim yüzüm
göz yaşlarım yol bulma telaşında
bir birinin peşi sıra
bir git desem hani
hani bir gurur etsem kendime
fırsat beklermisin
gelmeyecek gibisin
bakmayacak gibisin arkana
oysa dokunmadı gibisin
dokunmasaydı ellerin
dokunmasaydı ellerin ağladı gözlerim
şimdi bu yakarışım zavallı bile
olmayışım...
yanımdasın ya yapayanlızım
hükümlü duygularım
tutmak istemediğin eller benim
benim duymak istemediğim ses
ne ellerin vazğeçebilir sana uzanmaktan
neden içimde hapsede bilirim
bu çığlığı bir kafes
sevgimi bir kutuya koyup yakmak
içinde adımı yazdığım her duvarı yıkmak
zor gelir bana en terkedilmiş
İNSAN OLMAK.....
