Toprak Ve Çiçek
Deliliği sevdim ben
Ve benim deliliğimi seven seni
en çok bağırabildiğim
en çok küfredebildiğim
ve en çok delirebildiğim seni
sevdim.
Ne kaybetmek korkum oldu
ne sensizlikle bağdaştırabildim kendimi
oysa kapıları da çarptık suratımıza
en incitecek sözleri de seçtik birbirimize özenle
arkadaşlara öfkeyle dedikodunu yapmışlığım da var
çocukluk yaptık ve çocukluğun iyi vardık tadına
yaşadık,yaşamı gerçek kılan ne varsa
sen benim derinliğimsin
anılar gömdüğüm ve hayallerime gebe toprağımsın
bu yüzdendir
toprağına güvenen bir çiçek kadar emin oluşum aşktan
ve korkular yaratışım aynı aşktan
huysuzluklar,kavgalar,bazen seni tekmelemek arzusu
hergün beslemen yüzündendir çocuk ruhumu
ve hayatın ağırlığıdır gözü toprakta kılan aynı ruhu
ama sen bana hep hatırlat
birbirinden doğan
toprak ve çiçek gibi
sade ve samimi sevgimizi...
