Batık bir şehrin ortasındayım yine bugün
Ab-ı hayatın son demindeyim
Ağlamaklı ve üzgün...
Saatler geçmiyor
Günler tükenmiyor
Zalim kader hayatıma yine kelepçeler vuruyor
Savuruyor dinmeyen rüzgar bedenimi
Bir demet mutluluk için
Gözyaşlarım kana bulanıyor
Ve sonra Güneş doğmamak üzereye batıyor
Karanlık çöküyor rüyalarıma
Beni gecenin matemiyle başbaşa bırakıyor
Takvim yaprakları şubat'ın 22'sini gösteriyor
Yalnızlığın hiç bitmeyen uğultusu
Yalan dünya sanatının sonsuz yolu
Söyleyin bana aşkın kötü bir oyunu mu bu ?
Sanki delirircesine yaşıyorum aşkı
Aşkın gemisinde hırçın dalgalarla boğuşuyorum
Yelkenlerimi açtım direniyorum hayata
Hasretin yüreğimde yumuyorum gözlerimi hayata.
