Oyunun Adı : Romeo & Juliet
Yazarı : W. Shakespeare
Çevirmen : Özdemir Nutku
Karakter : (k) Juliet

Elveda! Tanrı bilir ne zaman görüşürüz bir daha. Hayat sıcaklığını hemen hemen donduran hafif, soğuk bir korku ürpertiyor duvarlarımı, beni yatıştırsınlar, geri çağırayım onları: Dadı! Ama onun ne işi var burada?
Tek başıma oynamalıyım bu açıklı sahneyi.
Gel şişe! Ya bu karışımın olmazsa hiçbir etkisi?
O zaman evlenecek miyim yarın sabah?
Hayır, hayır! Bu önler onu. Sen dur şurada.
Ya bu zehirse! Olur a, rahip beni daha önce
Evlendirdi diye Romeo’yla
Bu evlenme işinde rezil olmaktan korkuyorsa!
Kurnazca hazırladıysa bunu, beni öldürmek için!
Korkarım öyle, ama yine de olmaz herhalde,
Çünkü yıllar yılı herkesçe kutsallığı bilinen bir kişidir o
Atmalıyım kafamdan böyle kötü bir düşünceyi.
Ya beni mezara koyduklarında, dur a,
Uyanırsam, Romeo beni kurtarmaya gelmeden?
Ölüler mahzeninde tıkanıp kalmaz mıyım?
Boğulup ölmez miyim Romeo gelmeden?
Sağ kalsam bile, ölümün ve gecenin korkunç hayalleri görünmez mi?
Ya bütün atalarımın yüzyıllar boyunca
Yığın yığın kemiklerini saklayan o mahzenin dehşeti?
Ya mezarına yeni konmuş, kefeninde çürüyen
Tybalt’ın kanlı cesedi? Derler ki,
Gecenin belli saatlerinde ruhlar gezinirmiş orada
Olamaz mı, bütün bunlar olamaz mı?
Vaktinden önce uyanırsam, iğrenç kokuları ne yapmalı?
Ya duyarsam topraktan adam otlarının çığlıklarını?
Çıldırmış bu çığlıkları duyan ölümlüler
bütün bu korkularla çevrilince çepeçevre
Aklımı oynatmaz mıyım ben uyandığımda?
Atalarımın kemikleriyle deliler gibi oynayıp
Kanlar içindeki Tybolt’ı kefeninden çıkarmaz mıyım
Ya bu cinnet durumda,
Akrabamdan birinin kemiğini sopa gibi kullanıp
Dağıtmaz mıyım umutsuz beynimi
Ah işte! Kuzenimin hayali görünüyor,
Kılıcının ucuyla vücudunu şişleyen Romeo’yu arıyor.
Dur Tybolt dur! Romeo geliyor!
Bunu şerefine içiyorum.....