Ölüme Yenilmeden

Dalardık birbirimizin gözlerine,
Işıkları emerek gecenin göğsünden.
Ay ile Yıldızmıydık uzayda,
Yan yana görünen,
Ama birbirinden binlerce ışık yılı uzakta.

Her an açıktı önümüzde ölümler kapısı,
Ölümü sen mi çok isterdin ben mi bilmem,
Karakışlar çökerdi gözlerimize.

Ölüm haberimizi verecekler sanırdım,
Radyoyu açtığımız zamanlar.
Neyi özlerdik, Birşeyler mi gizlerdik birbirimizden?
Okunmazdı yüzlerimizin yazıları,
O kadar gizemliydik.

Hangi hazinelerin sandığıydı yüreklerimiz,
Neden açmazdık onları birbirimize,
Yanyana oturduğumuz yağmurlu günlerde bile,
Nasılda yitip giderdik kendi sularımızda.

Boşver saklı kalsın o günlerin gizemi,
Dalalım yine birbirimizin gözlerine.
Biz yenelim yalnızlığı ve acıları
ÖLÜM BİZİ YENMEDEN..............