Yorgun Insanlar Mahşerinde Bir Yagmur Sesi



ey yalnizligimin sonsuz işaretleri
rüzgâra emanet tüm irgat caddeleri

gözlerimde yillardir büyür gider bir hüzün
şahika kanadinda üşür yildirim bekçileri

yanliş anlatildi gülde kaybolan resimlerim
avareligim yasak afişlerin mahşeri

anlasana yillardir hep sana yagiyorum
çildiriyor bahar küheylanlari şimdi

bir kalem ucunun silip silip biraktigi iz
gibi ben bir güleç köleyim her yerde yeni

siz benim degişmeyen giysilerimsiniz
rüzgâra emanet ey irgat caddeleri