hiç kimse kalmamıştı sanki
koca şehirde bir ben vardım
bir başıma ve ürkek
gece yarısını biraz geçmişti zaman
şehir kapkara bir zindan
çocuklar oynaşmıyordu mahalle aralarında
ve bir tek motor çalışmıyordu,gürüldeyerek...
saat gece yarısını biraz geçmişti
yüzseksen dakika kadar
şehir de bir tek ev yanmıyor
penceler karanlık
koca şehir dipsiz bir kuyu gibi...
gözlerim bir tek ışık görse
kamaşacaklar...
karanlığa öyle alışmışım ki
kimsesizliği öyle benimsemişim ki
bir tek ses duysam
o saniye kalbim tekleyecekmiş gibi geliyor...
her an bir insan görme umudu taşımak
seni görme umudu taşımak yani
hayatımı öyle dolduruyor ki
seni ararken,kayboluyorum
gözbebeklerim büyüyor
içimdeki bebek ağlıyor
saat gece yarısını her gece geçiyor
her gece ömrümden çalıyorlar...
kulaklarım çınlıyor
nefes alamıyorum...
boğuluyorum,ölüyorum sonra
beş dakika sonra diriliyorum
kaldığı yerden devam ediyor hayat
saat gece yarısını biraz daha geçiyor
gözümün önünden
geçmiş zamanlar geçiyor...
tedirgin bir kedi geçiyor
herşey,herkes bir şeylerden geçiyor
bir ben,
bir ben senden geçemiyorum
hangi sokağa girsem
sokak lambaları ölüyor
hangi toprağa bassam,çatlıyor
yağmurlu havada sokağa çıksam
hava güneş açıyor
saat gece yarısını geçmeye devam ediyor
ummana giriyorum,senden geçmek için
umman çöl oluyor...
ben kayboluyorum
bereketsiz bir yanım var,anlıyorum
saat gece yarısını biraz daha geçiyor
ben,şu anda bu sokaktan geçiyorum
sokak benden geçiyor
ömrüm her saniye geçiyor
ben her saniye azalıyorum
azalmayan ve geçmeyen
tek şey var,anlıyorum
herkes,herşey bir şeylerden geçiyor
bir ben,
bir ben,senden geçemiyorum...
