Dinimizde örf ve adetin yeri

Her toplumun kendine özgü örfü, âdeti vardır. Örf, çoğunluğun benimseyip yapmakta oldukları işlerdir. Adet ise,
alışılagelen bir işi, davranışı sürdürmek, demektir.

Örf ve âdet terimleri, İslam hukukunda eş anlamlı olarak kullanılırlar. Örf, Kur'an ve Sünnette, aklın ve dinin güzel gördülüğü iyilik ve ihsan manasında "marûf" şeklinde geçer.

İslam hukukunun dünya ve ahirete ilişkin hükümleri, dört kaynaktan alınır. Bunların yanında örf de, fıkıhta bir delil ve hüküm kaynağın kabul edilir.

Hz. Peygamber (s.a.s.), bu konuda "Müslümanların güzel gördüğü şey Allah katında da güzeldir." (Ahmed b. Hanbel, I, 379) buyurmuşlardır. Örfün dinî bir delil sayılması, Kur'an ve Sünnete uygun olması ile sınırlıdır. Aksi takdirde örf, geçerli bir delil olmaz.

Boşanan kadının nafakasının tespiti, süt anneye verilecek ücretin belirlenmesi gibi konuların çözümü, Kur'an'da örfe bırakılmıştır.

Müslümanların benimseyerek güzel gördükleri şeylerin yapılması ve çocukların nafakasının tayini konusunda Sünnet, yine örfü esas almıştır. Bu bakımdan, toplumun, meşrû örf ve âdetlerine aykırı hükümler vermek, doğru değildir.

BAKINIZ Türklerde Örf, Adet, Gelenek ve Görenekler