Neydi beni size böylesine bağlayan?
Anlam verememiştim doğrusu.
Sürekli sizi düşünmek, sizi görmeyi istemek.
İncitmemek için merhaba bile diyememek…
Günümü aydınlatan gözlerinizi özler oldum geceler boyu.
Sesinize ses vermek istesem de çekindim hep.
Gözleriniz gel diyor bana ama sözleriniz…
Neden her adımda duraksıyorum, geri çekiliyorum.
Sessiz, dilsiz bir çığlıksınız içimde.
Çözemedim bir türlü, kimsiniz?
Derken anladım bir gün, tanıdım sizi.
Evet dedim, sizsiniz o.
Yokluğunda yüreğine hapsolduğum, varlığında yitirmekten korktuğumsunuz…
Kalbimi bıraktım avuçlarınıza, farkında değil misiniz?
Ah birde siz kalbinizi bir parça aralayabilseniz…
EDA BAYDAR
