Güneş batıp, kuşlar uçar giderken yuvalarına
O da yüreği alabildiğine yorgun
iç içe karışmış duygularıyla yürümeye başladı evine, sessiz
Bir gecenin kapısını aralamak üzere..
İç çekişlerinin bastırılamaz isyanlarını derinliğine duyarak,
Kulaklarında ki uğultularla
Bir sağa bir sola bakarak daldı karanlık sokaklara...
Düşündü yılların acımasızlığını
Sevgi adına bulduklarını
Onda kalan çaresizlikleri
Her daim bekçiliğini yaptığı umutlarını
Sonra,yağan yağmur gözyaşlarına karışırken
Hudaklarını ısırdı haince..
Hatırlamak isterken onun adını
Kuytu sokaklardan yürüyüp geldi evine
Kapının anahtarını çevirirken
Durdu, düşündü bir an,sonra gülümsedi..
Alıştığı ruh,aynada gördüğü yüzü
Hatırlamıştı yıllar sonra,
Onun Adı Hüzündü..
