Arkadaşlar hepinizi anlıyorum hepiniz kendinizden birşeyler bekliyorsunuz profesyonel olmak çok kolay sanıyorsunuz ama zor inşallah olursunuz sakatlık felan geçirmeden ama hakettiğinizi gerçekten düşünüyormusunuz benim çocukluğum sokaklarda geçti herşey futboldu benim için bir kere futboldaki yetenek çocukluktaki futbola olan ilgiye dayalıdır herkes kendine çok güvenmesin ben hep kendimden 3 yaş 4 yaş büyüklerle oynadığım için ben aralarında en kötüydüm ve beni aralarına pek almazlardı ben ise sokağa çıkıp bu futbolu hepinizden iyi oynıycam diye tek başıma oynardım aralarından bi çocuk komşumuzdu ve onun sayesine aralarına girerdim ama her maçta kaleci olurdum ve arasıra bana acır beni oynatırlardı neyse ben bu futbolu adam gibi 5. sınıfın yazında başladım yani 6. sınıfa geçerken ben çocukluğumdan beri topla kendi kendime sandalyeleri çalımlayarak çalımlarımı geliştirmeye çalışırdım her zaman top sektirme rekorumu kırmaya çalışırdım derken ben çocukluğumdan beri kendi çapımda yaptığım bu antremanlar sayesinde o çocukları çok rahat bir şekilde geçmeye başladım top kontrolüm herşeyim üst düzeydi top sanki arkadaşım gibiydi diyebilirim çünkü topu hissedebiliyordum bu çok değişik birşeydi anlatabileceğim bir şey değil bu arasıra halısaha maçlarına giderdik ve hepsi benden büyük kimis 10 yaş kimisi 5 yaş ve bunların hepsi mükemmel oynuyorlardı ben bunların arasında yetiştim ve artık zamanı geldi ben futbolcu olmalıyım diyordum ailem ise bu isteiğimi reddetti dedeme bile gittim bana rka çık diye dedem de reddetti okuyacaksın diye benim arkadaşlıarımın bir tanesinin babası eskiden profesyonel futbolcu idi ve o adam (ismini vermiycem) şu anda 2 sene öncesine kadar türkiyenin en iyi futbolcusu olarak gösterilien birini küçük yaşta keşfedip Galatasaray'a götürdü ve o çocuğu gördüklerinde direk takıma aldılar ve o çocuk Galatasaray'a gittiinde 12 yaşındaydı. Neyse heralde kim olduğunu anladınız futbolcunun birgün halısaha maçına gitmiştik ve ben o maçta 7 tane gol atmıştım maç bittiğinde ise arkadaşımın babasının bizi maçın başından beri izlediğinin farkında değildim halısahadan çıkarken gördüm. Herkes evine arabayla gidecekti o adam beni arabasına çağırdı 3 kişiydik oğlu ben ve o bana seni futbolcu yapacağım dedi çok sevinmiştim ama ona ailemin benim futbolcu olmama karşı olduklarını söyledim oda bana ailenle görüşeceğim dedi ailemle konuştuklarında babam kesinlikle hayır demiş ve ayağıma kadar gelen fırsatı kendi karkarları ile tepmişlerdi ben babamı ikna eder derken babamın futbolculuk meselelerini benim aklıma koymaması gerektiğini babamın fabrikasının başına benim geçmem gerektiğini anlatmış böylece bende annemden bi istekte bulundum lütfen dedim yazın Galatasaray'ın seçmelerine gidelim yazın annemde kabul etti ve bende o zamana kadar kendimi sokağa attım gene her zamanki gibi sabah 11 de çıkıp akşam 10 evde oluyordum bazen daha erken ama bu sefer Galatasaray'a gideceğim aklıma geldikçe daha büyük bir hevesle coşkuyla oynuyordum birgün gene mahalle de maç yaparken Gs 'nin seçmelerine 2 hafta varken bir çocuk heralde benim çalımlarımdan rahatsız oldu bir köşeye sıkıştım buna bacak arası atarak geçtimarkamı döndüğümde ise tam koşacakken bu bana çelme taktı ve kafamı sokak lambasına çarptım yemin ediyorum en az 4 litre kan akmıştır çünkü adeta bi şelale gibi kan akıyordu kaşım yarılmıştı hastahane yakındı hastahene'ye gittiğimizdedoktor dikiş felan attı film çekilmesi gerektiğini söyledi filmler geldiğinde ise doktor ailemle konuştu beynimdeki bilmemnelere zarar verdiğimi ve bilmemneyin zedelendiğini ve artık başıma darbe almamam gerektiğini söyledi tabi darbe işi sosuza kadar değildi 3 yıl sonra düzeldi darbe işi neyse böylece futbol hayatım bitti derkennnnnnnnnnnnn sakatlığım iyileşti topu ilk aldığımda top bana çok değişik geldi çok yabancıydı artık onu eskisi gibi hissedemiyordum ve kontrolüm de berbatlaşmıştı çalımlarımı hiç sormayın zaten şutlarım berbat sanki ilk defa top oynadığım zamanki gibiydi ve mahallede benim tabiri caizse folloş ettiğim insanlar beni ayağında oynatıyorlardı bu benim zoruma gidiyordu buradan sonraki hikaye biraz duygusal ve uzun oraları anlatamıycam ama kısaca 4 sene sonra kendimi hafiften topladım topu gene hissedemiyordum çalımlarım eskisi gibi herkeze yetmiyordu kısacası sakatlığımdan önceki halim iyiydi gene ama önemli bir artış vardı fizik fziğim bayağı güçlenmişti ve arkadaşlarıma nazaran daha hızlı koştuğumu farkettim ve içimde hala bi futbolcu olma hevesi vardı çünkü bu yıl artık son olduğuna inaniyordum bu sene ilk defa seçmelere gideceğim eğer kazanırsam futbolcu olacağım eğer kazanamazsam hayatımın sonuna dek futbolcu olma işini çöpe atacağım ve tamamıyla derslerime yoğunlaşacağım diye içimden geçiriyordum ve o seçmelere gideceğim gün 2010 Haziran 15 te olacak şimdi söyleyin bakalım futbolcu olmayı sizmi daha çok hakediyorsunuz ben mi sensen neden hikayeni yaz.........
