piyano tarihi
1711 yılında İtalya'nın Floransa şehrinde şehrinde Bartolomeo Cristofori tarafından icat edilen piyanonun geçmişi XII. yüzyıl öncesinde Asya'da kullanılan timpanon ve psalterion adlı çalgılara kadar dayanmaktadır. timpanon dikdörtgen bir tahta kutunun içerisine gerilmiş tellerin tahta çubuklarla vurulması, psalterion ise üçgen bir tahta çerçevenin içerisinde gerilen tellerin parmaklarla çekilmesi sonrasında çalınan çalgıdır. XV. yüzyıla doğru bu çalgılara bir mekanizma eklenerek tel sayısı kadar tuş yapılmış ve bu tuşların hepsine birden de klavye adı verilmiş. Bu şekilde geliştirilmelerinin sonrasında timpanonun adı klavikord, psalterionunki ise epinet olmuştur.
XVI. yüzyılda daha kuvvetli ve dolgun sesler elde edebilmek amacıyla bu çalgılara birer tel daha eklenmiştir. Bu yaklaşım özellikle epinette iyi sonuçlar vermiş ve daha sonra şeklen büyütülen epinet klavsen adını almıştır. Bu yeni çalgı her nota için üç tel bulunduracak biçimde geliştirilmiştir.
Klavsen ile hafif ve kuvvetli sesleri birbiri ardına çalabilmek ancak iki klavye ile mümkün olabildiğinden bunu gerçekleştirebilecek bir çalgının arayışı piyanonun icadına katkı sağlamıştır.
Piyanonun 1711 yılında icat edilmesine karşın klavsenin kullanımı 1775'e kadar devam etmiştir. Piyona icat edildiği günden bugüne kadar Silbermann Frederici Bachers Broadwood Stein Erard gibi birçok yapımcının katkılarıyla bugünkü gelişmiş şekline ulaştı.
XX. yüzyılın son çeyreğinden itibaren elektronik teknolojisindeki gelişmeler piyano yapımına yansımış ve bunun sonucunda digital piyonalar üretilmiştir. Daha sonra ise hem akustik hem de digital piyonaya dönüşebilen çalgıların yapımı gerçekleşmiştir.