Ağlamak Üzereyim / Dr. Arif Ali Albayrak
Sen
yanık ovaların
yanık tenli,
Akdeniz mavisiyle hep gülerek bakan
yüreği yanık kadınısın.
Sen
bilinmez bir nedenle,
meltem rüzgarları gibi
gönlümün kıyısına vuran
bir Akdeniz heyecanısın.
Sevdaya obur yürek misali
suya hasret
çatlamış toprak gibiyim.
Akşamın hüznünü
ellerim senle tutmak,
gözlerim senle görmek istiyor.
Senle yaşamak,
senle ölmek,
senle dirilmek
yeni sevdalarda...
Sen bir ceylansın kaçan,
sen bir rüzgarsın coşan,
sen bir heyecansın yakan.
Ve ben;
gözlerimde bir damla
yuvarlanmak bilmeyen yaş,
varlığına mı
yokluğuna mı anlayamadan
ağlamak
ağlamak
ağlamak üzereyim...
