Kayip bir adim var sehirde
Simdi onu ariyorum sessizce.
Ama umutsuzum,
Cünkü, yelkovanla akrebin iliskisine benziyor arayisim.
Ben ariyorum o kaciyor.
Ben, benden kaciyor,
Icimdeki dügümü cözebilecek tek sey ben,
O da kaciyor benden.
Aslinda ismim buralarda bir yerlerde gizleniyor.
Ne olacagini bilmeden,
Bunca zaman hic gülmeden,
Yasayabilir mi ki icimdeki ben,
Dönüp gidersem, caresiz kalir icimdeki ben,
Bir türlü yasayamayan,
Ama hep düslenen sevdalarda gizlenen
Rüyalarda avare olmus derbeder ben.
Kayip bir isim,kayip bir siir,
Satir aralarinda bulmaya calisan ben.
Kendi kendime küsen ben,
Kendi kendine yasamaya calisan gene ben
Benden geldigim yerlerde daha cok vardi benden.
Ama gözyaslari vardir hep yüreginde gizlenen,
Kirpiklerinde mesken tutmus,dudaklarinda nehir olmus ben.
Hep beni ben diye bilirdim,
Bir yanim köhne bir hayati sürdürürken,
Diger tarafim yasanmisligi anlatiyordu derinden.
Agacmis, yapraklarin altinda ezilen ben.
Dallari üstüme düsmüs, dallari kiran,ben.
Altinda ezilen, enkazi kalkmamis üzerimden.
Toza topraga bürünmüs ben,
Icimdeki depremi yaratan, kayip bir sehrin emsali olmus ben.
Simdi yasiyorum bensizlige inat,
Suc benim degil,beni benle yipratan,
anlamini bulamadigim hayat.
Beni benle yasamak varken,
Aydinligimi götürmüs benden.
Ben benden cok uzaklarda yasarken.
Kayip ilani verecegim yüregimden.
Yoksa bensizligim ölüm olacak ,
Beraber ölmek varken.
