Arama


Daisy-BT - avatarı
Daisy-BT
Ziyaretçi
22 Haziran 2010       Mesaj #2
Daisy-BT - avatarı
Ziyaretçi

Londra antlaşmaları


19 şubat 1959’da imzalanan ve Kıbrıs Cumhuriyeti’nin kurulmasını sağlayan dört antlaşma. Türkiye, Yunanistan ve İngiltere yetkilileri ile Kıbrıs türk ve rum cemaatleri önderlerinin katıldığı konferansta hazırlanan bu antlaşmalar şunlardı: Kıbrıs'ın egemenliğinin Büyük Britanya’dan Kıbrıs Cumhuriyeti’ne geçtiğini belirten ve Kıbrıs Cumhuriyeti’ kuran antlaşma; Kıbrıs Cumhuriyeti’nin bağımsızlığını, toprak bütünlüğünü ve anayasa düzenini teminat altına alan garanti antlaşması; Türkiye, Yunanistan ve Kıbrıs arasında yapılacak askeri ittifak antlaşması ve Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasası'nın temel maddelerini içeren antlaşma.

Londra antlaşması (temmuz 1827)


Mora’daki yunan ayaklanmasını desteklemek, Yunanistan'da özerk bir yönetim kurulmasını sağlamak amacıyla İngiltere, Fransa ve Rusya arasında imzalanan antlaşma. OsmanlI devleti tarafından yunan ayaklanmasını bastırma çabaları ve İbrahim Paşa'nın Atina'yı geri alarak (5 haziran 1827) ayaklanmacılara büyük bir darbe indirmesi üzerine Londra antlaşması’nı imzalayan üç devlet, BabIâli'ye başvurdular. OsmanlI devletinin bu notaya kulak asmaması, müttefik devletler filosunun türk-mısır donanmasını yaktığı Navarin baskını'yla (20 ekim 1827) sonuçlandı. Daha sonra Navarin’e asker çıkaran Fransızlar, Mora'yı işgal ettiler (29 ağustos 1828).

Londra antlaşması (7 mayıs 1832)


Bavyera prensi Otto’nun Yunanistan kralı olması, Sisam adasına özerklik verilmesi ve ayrıca yeni kurulan Yunan devletinin sınırlarının genişletilmesi amacıyla toplanan konferansta İngiltere, Fransa ve Rusya arasında yapılan antlaşma. Fransa’da çıkan karışıklıklardan ve Belçika’ya bağımsızlığını kazandıran devrimden ötürü oturumlarına bir yılı aşkın süre ara verdikten sonra yeniden toplanan konferans yukardaki kararlar konusunda antlaşma imzalayıp Arta-Volos hattını Yunanistan'ın yeni sınırı olarak belirlediklerini İstanbul'daki elçileri aracılığıyla BabIâli'ye bildirdi ve bunun osmanlı yönetimince onaylanmasını sağladı (21 temmuz 1832).

Londra antlaşması (15 temmuz 1840)


Mısır sorununa çözüm getirmek ve Mehmet Ali Paşa karşısında etkisiz durumda kalan Osmanlı devletini yıkılmaktan kurtarmak için, Fransa’nın itirazına karşın İngiltere, Avusturya, Prusya ve Rusya arasında imzalanan antlaşma. Hariciye nazırı Mustafa Reşit Paşa'nın girişimiyle gerçekleşen bu antlaşma hükümlerine göre, Mısır’a kaçırılan türk donanması OsmanlI devletine geri verilecek; Hicaz, Suriye ve Anadolu’yu boşaltması koşuluyla Mısır vilayeti kalıtsal, Akkâ vilayeti de yaşam boyu olmak üzere Mehmet Ali Paşa ailesine bırakılacak; bu ilk öneri 10 gün içinde kabul edilmezse, yine 10 gün süreli ikinci öneride yalnız Mısır valiliği kalıtsal olarak Mehmet Ali Paşa ailesine verilecek; her iki ültimatomun süresi olan 20 gün geçtiği halde Mehmet Ali Paşa bunlara olumlu bir yanıt vermezse padişah Mısır’ı zora başvurarak ondan almakta serbest olacak ve bu antlaşmayı imzalayan n müttefikleri Osmanlı devletine yardım edeceklerdi. Antlaşmaya katılmayan ve OsmanlI devletine karşı Mehmet Ali Paşa’nın yanında yer alan Fransa, savaş hazırlıklarına giriştiyse de kral Louis-Philippe’in son anda savaş yanlısı Thiers’i görevden alarak ödün vermeye yanaşması, bir Avrupa savaşının çıkmasını önledi.

Londra Deniz konferansı (Uluslararası) [aralık 1908 - şubat 1909]


26 şubat 1909 Londra bildirisi ile sonuçlanan konferans. Salt silah kaçakçılığıyla koşullu kaçakçılığı (hammaddeler) birbirinden ayırarak savaş kaçakçılığını tanımladı. Buna göre, tarafsız bir gemide bile bulunsa, savaşan bir ülkeye götürülen silahlara elkonulabilir; hammaddelereyse ancak silah sanayisinde kullanılabilir nitelikteyse (deri anılmış, pamuktan söz edilmiştir) elkonulabilir.

Londra İnglliz-mısır antlaşması,


26 ağustos 1936’da imzalanan ve Mısır'a tam bağımsızlık tanıyan, Sudan üzerinde geçici bir ingiliz-mısır condominium'u kuran antlaşma. Antlaşma askeri bir ittifak ve Süveyş kanalı üzerinde İngiltere’ye tanınan özel haklarla tamamlanıyordu. (ABD, Fransa, Büyük Britanya, SSCB).

Londra konferansı (Uluslararası) [3 şubat 1830],


İngiltere, Fransa ve Rusya' nın Yunanistan'a tam bağımsızlık verilmesini kararlaştırdıkları ve OsmanlI devletinin de onaylamak zorunda kaldığı antlaşmanın yapıldığı toplantı. 1828 -1829 Türk-Rus savaşı’nın OsmanlI devletinin yenilgisini belirleyen Edirne antlaşması'yla (14 eylül 1829) sonuçlanması üzerine Akdeniz'deki üstünlüğünün tehlikeye düşmekte olduğunu gören İngiltere, daha önce Fransa ve Rusya'nın da katılmasıyla gerçekleştirilen Londra protokolü'ne (22 mart 1829) dayanarak üslenebileceği yeni bir tampon devlet yaratma gereği doğrultusunda tüm öteki Avrupa devletlerini de yanına çekip bu konferansta Yunanistan’a tam bağımsızlık tanınması isteğini kabul ettirdi. Böylece İngiltere, Fransa ve Rusya'nın İstanbul elçileri BabIâli'ye sert bir nota vererek (8 nisan 1830) OsmanlI devletini Yunanistan'ın bağımsızlığını onaylamaya çağırdılar. Rus savaşı’ndan bitkin durumda çıkan OsmanlI devleti, Aspropotamos ırmağının ağzından Sperkhios ırmağının ağzına kadar çekilen sınır çizgisinin ötesinde kalan topraklarda bağımsız bir yunan devletinin kurulması kararını onaylamak zorunda kaldı. Fransa ve Belçika devrim hareketleri yüzünden, bir yılı aşkın bir aradan sonra yeniden toplanan uluslararası konferans, Bav- yeralı Otto'yu Yunanistan kralı yaptı (Londra antlaşması, 7 mayıs 1832) ve Arta-Volos hattını yeni devletin sınırı olarak belirledi (21 temmuz 1832 mukavelesi).

Londra konferansı (Uluslararası),


1830-31'de Londra'da toplanan ve Belçika’nın bağımsızlığını onaylayan konferans. Bu konferansa, Yunanistan konusundaki konferansa katılan devletlerin (Fransa, Büyük Britanya ev sahibi ve Rusya) temsilcilerinden başka, Avusturya ve Prusya temsilcileri de katıldı. Konferans, daha ilk oturumunda Belçikalılar’a ve Hollandalılar’a bir mütarekeyi kabul ettirdi (4 kasım 1830), Belçika'nın (Lüksemburg ve Escaut ırmağının ağzı dışında) tarafsızlığını ve bağımsızlığını ilan etti (20 ve 27 ocak 1831 tarihli Londra protokolleri), Belçika kongresi'ni Saksonya-Coburg-Gothalı Leopold'u hükümdar olarak benimsemeye zorladı (4 haziran), sonunda sınırlarını saptadı (bütün devletlerce 1832'de onaylanan, Hollanda'nın ise ancak 1839'da onayladığı On sekiz madde ve Yirmi dört madde [1831] antlaşmaları).

Londra konferansı (17 ocak - 13 mart 1871),


Türkiye, Almanya, Avusturya, İngiltere, Fransa, İtalya ve Rusya’nın katılmasıyla Karadeniz'in tarafsızlığına son veren antlaşmanın imzalandığı uluslararası konferans. Kırım savaşı’nı noktalayan Paris antlaşmasi'yla (1856) Türkiye yararına Karadeniz'in tarafsızlığını kabul etmek zorunda kalan Rusya, bu tarafsızlığa son verilmesi için elverişli bir ortam beklemeye başladı. 1870-1871 Fransız-Alman savaşı'nın Fransa’nın zararına sonuçlanmasından yararlanarak Paris antlaşmasında imzaları bulunan devletlere Karadeniz’in tarafsızlığına ilişkin hükümleri artık tanımadığını bildirdi. BabIâli'nin başvurusu üzerine Ingiltere'nin aracılığıyla toplanan konferansın son gününde imzalanan antlaşma gereğince Karadeniz’in tarafsızlığıyla birlikte barış zamanında Türkiye’ye Boğazlar’ı kapalı tutma yetkisi tanıyan madde de kaldırıldı. Ancak, gerektiğinde BabIâli’nin dost ve bağlaşık donanmaları içeri almakta serbest bırakılması, OsmanlI devleti için önemli bir ödün olduğu kadar, Rusya açısından da yeni bir tehdit öğesi oluşturdu.

Londra konferansı (Uluslararası) [1912-1913],


sonradan Türkiye’nin bozduğu (3 şubat 1913) Londra ateşkesi’nin (3 aralık 1912) ve Birinci Balkan savaşı’na son veren Londra ön antlaşmalarının imzalanmasına (30 mayıs 1913) katkıda bulunan altı büyük devletin elçilerini bir araya getiren konferans. (BALKAN SAVAŞI.) Arnavutluk'un bağımsızlığını tanıdı.

Londra konferansı (21 şubat -12 mart 1921),


Kurtuluş savaşı'nın ilk evresinde kazanılan başarıların Batı devletlerini bir konferans yapmaya zorlaması sonucu Ankara ve İstanbul hükümetlerinin birbirinden ayrı olarak temsil edildikleri toplantı. İstanbul heyetine sadrazam Tevfik Paşa’nın, Ankara heyetine de Hariciye vekili (Dışişleri bakanı) Bekir Sami Bey’in başkanlık yaptığı konferansta, Tevfik Paşa ulusal birlik adına sözü Bekir Sami Bey’e bıraktı. Ancak, Bekir Sami Bey'in “Misakı milli” andına ve kendisine verilen talimata aykırı olarak İngiltere, Fransa ve İtalya'ya Anadolu'da bazı bölgeler üzerinde imtiyazlar verip birtakım anlaşmalar yapması Ankara hükümetince kabul edilmediği gibi, Bekir Sami Bey de görevinden alındı. Böylece bir anlaşma olanağı sağlanamayan bu konferansın Türkiye açısından önemi, Ankara hükümetinin Avrupa devletlerince resmen tanınması ve İtilaf devletleri arasındaki görüş ayrılıklarının açıkça ortaya çıkmasıydı.

Londra konferansı


1948 şubatından haziranına kadar İngiltere, ABD ve Fransa'nın Batı Almanya’daki işgal bölgelerinin statüsünü saptadıkları, federal bir devletin ve Ruhr havzası’nda uluslararası denetimin kurulmasına karar verdikleri konferans. SSCB bu konferansa katılmadı.

Londra konferansı, mayıs 1949'da toplanan ve bir Avrupa konseyi ile bir Avrupa danışma meclisi kurulmasına karar veren konferans.
Londra konferansı, 1954 eylül-ekim aylarında yapılan ve sonradan imzalanan Paris anlaşmalarıyla Almanya'nın NATO'ya kabul edilmesini sağlayan ve Batı Almanya'daki işgal rejimine son veren (23 ekim) konferans.

Kaynak: Büyük Larousse
Son düzenleyen Safi; 13 Temmuz 2016 19:53