İstanbul



Bekle beni İstanbul
Bekle,
Çok uzaklardayım
Sensiz buralardayım.
Bekle beni İstanbul
Bir gün yine gelirim.
Bekle İstanbul
Kavuşmak vakti yakın.

Ah İstanbul
Kavuşmamız yakın

Bugün senden uzakta
Televizyonda gördüm olanları
İçler acısıydı hali Kadıköy'ün
Gezdiğim yollar geldi aklıma birden
Sahilde kendimle baş başa,
Ve seninle olduğum anlar

Mesafeler tükendi bir anda
Sandım başucumdasın
Hemen yanı başımda...
Bir ömre bedelsin
Seni seven gönül
Başkasını neylesin...

Ah İstanbul.
Seni bir seven,
Bir de sevmeyen pişman.

Ah İstanbul
Sensiz olmuyor.
Kimi sana "Dilrubam" demiş,
Kimi hiç beğenmemiş,
Kimi demiş,
"İstanbul'u sevmezse gönül aşkı ne anlar",
Kim ne derse desin,
Sensiz olmuyor.

Gözümde tütüyorsun İstanbul,
Martılara simit attığım geliyor aklıma,
Şehir hatları vapurundan.
Eminönü'nde yediğim balık ekmek var ya,
Hiçbir şey yerini tutmuyor.

Alın götürün beni bu ülkeden,
İnsanların soğuk bakışlarından,
Ren'in ruhsuz akışından kurtarın beni,
Bana Boğaz yeter.

Ah İstanbul,
Uzandım Ren'in kıyısına,
Kapattım gözlerimi,
Sandım,
Boğaz kenarlarında,
Çamlıca sırtlarındayım.
Açtım gözlerimi
Deutz yine karşımda.

Ah İstanbul,
Yerin dolmuyor,
Köln'ün Katedrali güzel ama,
Ben Sultanahmet'i, Ayasofya'yı isterim.
Severinbrücke güzel ama,
Ben Boğaziçi'ni isterim.
Ah İstanbul
Sensiz olmuyor.