Sensin Yâr
Yollara düşüren, yollardan alan
İnsanı sensin yâr, insanı sensin
Çıkan ve çıkmayan bütün yolların
En sonu sensin yâr, en sonu sensin
Yağmuru boranı susuz illerin
Sen, yine sensin yâr, sen, yine sensin
Biraz gülümse de şu gönüllerin
Yangını sönsün yâr, yangını sönsün
Bir kere görün ki; sevenlerinin
Gözyaşı dinsin yâr, gözyaşı dinsin
Varlığa dizini döven birinin
Son hanı sensin yâr, son hanı sensin
Kul Hafînin derdi, aştı başından
Ne çektiyse, hepsi,
Senin aşkından
Yine de,
Çekilir değil karşından:
...Severse seni bu serseri sevsin
...Zırdeliler ona 'bir deli' desin
Seni sevmeyene diri mi denir
Koy, ölü densin yâr, koy, ölü densin
Bu hayâtın varsa sevilecek bir
Tek yanı sensin yâr, tek yanı sensin
