Tek kişinin izleyici önünde olanları bilgilendirmek daha çok da coşturmak amacıyla yaptığı uzun konuşmalara denir. Söylev verene söylevci denir.
Burada asıl amaç konferanstaki gibi bilgi vermek, izleyenleri duygulandırıp coşturmaktır. Konferansla söylevi bir birinden ayıran en önemli özellik sesin olanaklarıdır. Sesin olanaklarının kötü kullanılması iyi bir söylevi konferans havasına sokabilir. Bunun için sesin olanaklarının iyi kullanılması gerekmektedir.
Söylev (nutuk / hitabet): “Bir topluluğa düşünceler, duygular aşılamak amacıyla söylenen, uzunca, coşkulu ve güzel söz, nutuk, hitabe.”
“Bir topluluğa, bir konu üzerinde görüş ve inançlarını aşılamak amacıyla yapılan konuşma; bilimsel konular üzerindeki konuşmalara göre kişisel biçem ve coşku taşır. Konularına göre siyasal, dinsel söylev, hukuk söylevi, tören söylevi… olarak çeşitli adlar alır.”
Söylev (nutuk / hitabet): Yenidünya düzenine uymayan nitelikleri dolayısıyla, bu türler, neredeyse yalnızca siyasilerin tercih ettikleri mitinglere dönüşmüştür. Diğer belirlemeler:
1- Özel durumlara yönelik olarak yapılıyor, belli bir hazırlık gerektiriyor.
2- Bireysel sunum.
3- Dinleyiciye değil dinleyicilere sesleniliyor.
4- Dinleyiciler etkin değil. Ancak dinleyicilerin, dolaylı da olsa, konuşmayı etkilemesi ve konuşmaya yön vermesi söz konusudur.
5- Konuşmalar genele açık.
6- Konuşmalar, popüler ve/veya yarı bilimsel konularda olabiliyor.
7- Konuşmalar daha sonra yazınsal bir metne dönüştürülebiliyor.
8- İşitsel ve görsel medya organlarında yapılabiliyor.
9- Konuşma tek oturumda yapılıyor.
10- Sürekli hale gelmiyor.
11- Adlandırma iletiye ve ortama göre yapılıyor.
12- Konuşmacılarda açık veya zihinde bir konuşma metni var.
13- Konuşmacılar için önceden belirlenen belli süreler var.
14- Konuşmalar bir başkan tarafından yönetiliyor ve başkan konuşmacıların dışında birisi olarak belirleniyor.
