Prof. Dr. Selâhattin İçli 17 yaşında bestecilik alanına adımını atmış, çeşitli form ve türlerde pek çok eser vermiştir. Bununla birlikte çalışmalarını şarkı formu üzerinde yoğunlaştırarak, bu forma yeni bir yorum getirme çabası içine girmiş, 113 şarkı bestelemiştir (2003).
Güfte yazarı-şair Cansın Erol Hanım ile oluşturdukları beraberlikten;
- Aşkın rengi
- Cimri mi cimri
- Gece gözlüm
- Güneşin battığı yerde
- Hoş geldin
- Hüzün zaman zaman
- Ne zaman başlar bilinmez
gibi çok farklı şarkılar ortaya çıkar.
- Bitmez tükenmez bu dert
- Zeytin Gözlüm
- Bahara indi melekler
- Gül Açılsın Dudağında Gülüver
- Hüzün Zaman Zaman Deli Dalgalarla Gelir
- Ayrılık Var Çıkan Falda
- Bir seni bir gülü
- Bir sabah bakacaksın bir tanem
- Bir destan dolaşır
gibi daha onlarca esere imzasını atar. İmzasını atmakla kalmayıp, Türk musıkisinde özlenen yeni bir ses, ekol, tını, tarz, üslup ve çığırı da beraberinde getirir.
Ayrıca Selâhatttin İçli; XX. yüzyılın ilk yarısında, klasik ekolde müzik yapılan, meşk edilen ve bestelenen bir ortamın içinde yetişmesine rağmen, bu üslûpta eser vermekten kaçınmıştır. Türk Müziği’ndeki klasik değer ve kurallara bağlılığını korumak sureti ile onları yeni bir bakış açısı ve anlayışla kendi üslûbuna uyarlayan İçli’nin, tavır ve üslûbunda ısrarlı ve kararlı olması alt yapısının kuvvetli olmasından gelmektedir. Dönemin ünlü müzikoloğu Ekrem Karadeniz’den Türk Müziği Nazariyatını, amcası Şerif İçli ve Selahâttin Pınar’dan klasik şarkı formunun inceliklerini öğrenen besteci, sağlam bir repertuar, müzik bilgisi ve iyi bir eğitimin verdiği cesaretle yenilikçi üslûbunda ısrarlı olmayı bilmiştir. İçli’nin farklı ve yenilikçi tavrı bir dönem tepkiyle karşılanmış, eserleri statik anlayıştaki ilgililerin ve özellikle devlet kurumlarının olumsuz eleştirilerine maruz kalmıştır. Ancak üslûbundaki ısrarı ve halk arasında popülarite kazanması; zaman içinde bestelerinin kabul görüp, yaygınlaşmasını sağlayabilmiştir. Orhan Tekelioğlu’nun sentez politikası ve popüler müziğe ilişkin tespiti gerçekten bu durumu açıklamaktadır. “Musiki inkılabının sentez projesinin ciddi müzik kısmı tamamdır ama popüler müziğe ilişkin bir programı yoktur, yani kolayca dinlenip, kulak alışkanlığı kazanılabilecek çoksesli bir popüler form hiç düşünülmemiştir.” (Tekelioğlu, 1999)
Özetlemek gerekirse; o gücünü tavandan değil, tabandan almıştır. Müziğinin halka yakın olması tam tabiriyle “halka uygun ve kullanışlı” olması fikrimizce Selahattin İçli’nin döneminin “Gebrauchsmusik” bestecileri arasında yerini almasını sağlamaktadır.
