Yaşamın Kıyısı



sevmesini bilmek veya ağlamak,
umut yok bırak beni kaptan...
mavi yolculuğumu kendim yapayım, sessizliğe doğru;
deniz evim, okyanus dünyam olsun,
yalnızlık ümidim, ölüm sevincim.
sevmesini ve sevilmesini bilmeyenlerin yeri değil burası,
bir AH! çeksem kurtulurum sanıyorum;
bazen kıyıda yatan bir balık,
bazen de denizin arkadasında batan bir güneş;
ama artık seni taşıyamaz ne deniz ne de balıklar.
bir, iki hatta daha fazla hissetmek ölümü;
mesela atlamak yüksek bir yerden boşluğa,
mesela balıklarla yüzebilmek sonsuza değin,
mesela sevebilmek yaşamayı,
umut yok bırak beni kaptan...