Bu bir tükeniştir
Kalbe anlatılamayan esrarlı yangınların küllenişidir
Seherine doyulamayan sabahın güneşidir
Bu serzeniştir
Çığlıkları uzaktan duyulan şeyda ateşidir
Bitmeyen gecelere inat şafağın garip sökmesidir
Renklerim deliliği hiç bu kadar sevmemişti
Beyaz'a ölüm yakıştırdığım vakit
Kırmızılar kıskandı durdu da
Gözlerim hep maviyi aradı
Derken pembe gülüşler yerini aldı
Oysa ikinde vakti anladım
Mavi kadar hasretsin içimde
Caddelerden geçen insanlar kadar
Kalabalık değildir bu gönlüm
Yüreğim gökyüzü kadar kandil değildir
Sahillerde efkarlanınca her gece
Mavi kadar hasretsin içimde
