/mutlak sessizlik
ölümlü bir bedende kurban edilene kadar
imkansız aşk olarak doğar
ölümsüz bir can içinde.../

I.

içinde kopan fırtınaya aldırmadan dağlıyor
dağılıyor gözlerinden mahşeri kalabalıkla ömrüm
yüzünde incecik bir sevinç pırıltısı seçiliyor
izi var kendi kayıp
rivayet diliyle yazılmış bir dua gibi
aşk'ın mutlak sessizliğinin olduğu yerde
'şimdi gitmek zamanı' diyen mutluluk
kentin tam ortasında bıçaklarken hasreti
direncin intiharıyla kavuşan ellerindir

sakın kırma
ruhun göçmüş bedenime şiir yazıyor

II..

şimdi soluk turkuazı bakışların
yitik bir ismin öyküsünün ilk hecesi
yeisin ortasında can çekişen benliğin
küle gömülen yalnızlığı
yanlış adreslerin kaldırımları ile kesişiyor
aşk'ın mutlak sessizliğinin olduğu yerde
anlık bir heves
kederli dudaklarla öpüştürürken kaderi
göz kesiği bakışlarla buluşturan yaşlarındır

yalnız sen ağla
o yaşlar nefsimi terbiye ediyor

III...

uzaktan bir sözle kopup gelen ırmağın kırılması sanki her şey
dokunulmaya ramak kala kaybolan umut
henüz yaşanmamış sevdanın
kudurgan buyurganlığında mübadele
kabuk bağlanmıyor bedenime
aşk'ın mutlak sessizliğinin olduğu yerde
derin bir yaranın
toplu iğne başı kadar acısını
dil kesiği suskuyla karşılayan ruhundur

hiç konuşma
bırak bu aşk bana kalsın...

alicengizoyunu

(...yitirilmiş baharları olmuşuz mevsimlerin ,sevgili...sessizlik dediğin nedir ki...o da geçer, bu şiir gibi...)



Alicengiz Akdeniz