SENİ SEVİYORUM...

Ne zor şeydi seni seviyorum demek,
Oysa sadece iki kelimeydi,
Bıraksam belkide uçuverecekti dudaklarımın arasından,
Düşecekti söylenen her söz gibi,
Ama en zoru seni seviyorum demekti,
Ve yine diyemedim işte,
Söyleyemedim sana sevdiğimi,
Dökemedim bir türlü içimi,


Gidiyorum bu gece,
Sadece kabuslarımı alıyorum yanıma,
Ve uykusuz gecelerimi,
Seni düşünürken yazdığım şiirleri,
Ve sadece sevgimi alıyorum yanıma,
Yüreğime gömerek gidiyorum,


Bir daha ne zaman gelirim,
Ne zaman söylerim o sözcükleri,
Bilemiyorum,
Hayatım bilinmezler üzerine kurulmuş sanki,
Her zaman bir bilinmez bekliyor beni,
Gittiğim ve yaşayamadığım yerlerde,


Nerdesin,
Gel artık, gel de gör bu divanenin halini,
Belki o zaman acırda Seyfullah’ım dersin,
Alır bağrına basarsın,
Benim söyleyemediklerimi sen söylersin belkide,
En güzel notalardaki ezgiler gibi,
Fısıldarsın bu biçarenin kulağına,
Belki o zaman ruhum huzura kavuşur,
Ve belki o zaman gülücükler saçarım sana,
Toprağın bedenimi sardığı yerden,
Ne olur gel artık…
Gel…


VesseLam