Sen Gidince

Geceyi yorgan yaptım çekilesi acılara,
Sabahı beklemeye zaman kalmadı.
Şafak sökerken bülbül sesleriyle,
Sensiz gecelerin koynunda kala kaldım…
Ben sensizliğin karanlığında ağlarken,
Gökyüzü gözünü yumdu yalnızlığıma,
Garip kuşlar gibi dolanırken semada
Bulutlar gözyaşlarım karşısında kifayetsiz kaldı,
Hiçbir neşe bu yüreği teselli etmezken,
Yok oluşları yaşamaya başladım.
Henüz yakarışlarım semaya ulaşmamışken,
Ölüm ile yaşamın arasında kaldım…
Sensizlik bana zulüm olurken,
İnfazı bekleyen mahkuma döndüm,
Zincire vurulmuş bir köle misali,
Kilidi kaybolmuş prangaya döndüm..


Alıntı...