Yitirdiğim bir şey var sende arıyorum
Yüreğim bir madenci feneri, yol uçurum
Yaklaşma diyorsa umudum
Bir daha kimseden sormayacağım seni...
SÖZ OLSUN
Akrep tutmuş gibi kirpiklerinin ucundan
Beni görünce üşüyorsan
Uğramam bir daha kamçılasa da kanım
Sana kör bakacağım, görmeyeceğim seni...
SÖZ OLSUN
Dağlardan uçan kuşlarla
Tüm sırrı soyulmuş nemli düşlerle
Öfke çiçekleri getiren kışlarla
Korkma yokuşlarda yormayacağım seni...
SÖZ OLSUN
Kurtlar gibi ulusa da gönlüm ardından
Sormayacağım izini, yüzünü yollardan
Tüfeğimin namlusunun ucuna konan
Keklik olsan da vurmayacağım seni...
SÖZ OLSUN
Elinde dönüştür bu ağıtı serenatlara
Düş atları uçursa da bizi bulutlara
İki kılıç gibi dövüşürken akla-kara
Adak olsan kurban vermeyeceğim seni
SÖZ OLSUN
