Yağmur yağardı bahar akşamlarında,
Hissederdik ağaçların özgürlüğünü
Rüzgar esintilerinde.
Sevinirdik yıldızlar parlardı,
Öfkemiz dalgalarla coşardı,
İkiydik ya, hani öylesine bir bütündük
Işığın kaydığı yerde durur anılar,
Umudumuz, düşümüz yok, tükenmiş sevgimiz.
Şimdi ne bekleyeniz, ne arayan nede bütünüz.
Seslensem bir başka yaşam çizgisine,
Karşımdakini bilmeden tanımadan,
Sürüklensem alın yazımın peşinden,
Bakışın gecelerde uyanıktır hala
Düşündükçe çoğalır karanlığın koyuluğu,
Sulara değer yüzün,
Damlalar alır götürür ötelere.
Hani diyorum,
Korkusuzca yasak elmadan yesem Hava gibi,
Bütün günahları bana yükleyip
Çekip giderdin sende Adem gibi,
İçtiğimiz yağmurları öylece bırakıp gittiğin gibi.
