Halk Şiirinde Uyak
Halk şiirinde kafiye (uyak) karşılığı ayak terimi kullanılır.
Kafiye sözcüğünün sözlük anlamı, "sonda olan, arkadan gelen"dir. Uyak başlangıçta "manzum bir hikmet ya da hicivli bir söz" karşılığı idi. Anlam değişikliğine uğrayarak beyit, şiir karşılığı kullanır olmuş, sonunda bugünkü anlamı kazanmıştır.
Halk şairleri, eski çağlardan beri, uyak konusunda hafif bir ses benzerliğiyle yetinmişlerdir. Fuat Köprülü, halk şiirinde uyak düzeni için şöyle demektedir:
"İlk şiirlerimizin tabi olduğu kafiye kaideleri, tabiyatıyle basit ve iptidai bir mahiyettedir ve onlara bugünkü manasıyle kefiye anlamını vermektense yarım kafiye demek daha doğrudr
