TESELLİ
Günün ilk ışıklarıyla gelirdin sabahlarıma
Günaydınınla aydınlanırdı dünya
Zaman gecelere koşardı,
Sanki seni elimden çekip almak için.
Yine de üzülmezdim,
Bilirdim sabah dünyamı aydınlatacağını,
Zamana nispet yapar; uykusuz beklerdim geçmesini,
Sen doğardın yine günüme...
Son aydınlattığın günü beklemiştim sabırsız,
Ondan sonraki günleri de ....
Ne günüme doğdun, ne günü doğurdun.
Yine de üzülmüyorum inan,
Ya seninle doğan günleri hiç yaşamasaydım?
