Fahisenin Günlüğü I ( Şairi bilinmiyor )
Adımı duymayan sokaklara adımlıyorum
Sırtımda ceketim,
Dudağımda tiryakiliğim yürüyorum
Kaldırımlarında boğuyorum şehri
Beni bulamazsan; bil ki ölüyorum
Yamalı gözlerimden su sızıyor.
Fahisenin günlüğüne takılıyor gözlerim, kirli gecelerin ertesi sabahlarında
Kimsenin malı olmayan ahmağım ben.
Sırtıma yüklediklerini taşıyorum hala
Ellerini okşanası yanaklarıma götür
Tiryakiliğimi attım işte
Dudaklarını bağışla bana
Ayakta kalma, şöyle otur, adımı duymayan sokakların, cüretkâr kaldırımına
Sıkıyorum sen gibi şehrin boğazını
Bak sis.
Bak gece.
İşte karanlık
Sen gitmeden kayboluyorum
Beni bulamazsan; bil ki ölüyorum
Bir sinema heyecanı bende ki;
Gözüm köşelere takılıyor,
Sanki birazdan dönecekmişsin gibi
Sırtımda ceketim,
Dudağımda tiryakiliğim bekliyorum
İki sana, bir bana bakıyor kaldırım çiçeği,
Ara sıra tekliyorum.
Nefesim daralıyor sigaradan.
Yok bu Fahisenin geleceği
Yürüyorum.
Beni bulamazsan; bil ki ölüyorum
Az kaldı biliyorum.
Az kaldı biliyorum çıkacaksın karşıma..
Yapamazsın bensiz
Yine eskisi gibi sarılacaksın boynuma; ben de yine eskisi gibi affedeceğim seni
Gelirken; onurunu da getirmeyi unutma, eksik kalıyorsun.
Hangi erkeğin cüzdanına teslim ettiysen
Hangi Otel odalarında yitirdiysen
Her ne haltsa işte
Geleceğin yok senin.
Gidiyorum.
Beni bulamazsan; bil ki ölüyorum
Dikişi tutmadı bu aşkın
Ben yamadım sen söktün; sen düğümledin ben çözdüm
Nerede öksüz kaldık, orada bulamadım seni.
Aptal şaşkın
Aşkını çekmecede sahipsiz, aklını, bir Fahisenin kollarında gördüm
Günlüğüne takıldı gözlerim.
Ruhuna bırakılan lekelere
Gidiyorum son kere.
Adımı duymayan sokaklara adımlıyorum.
Sırtımda ceketim
Dudağımda tiryakiliğim yürüyorum.
Kaldırımlarında boğuyorum şehri.
Beni bulamazsan; bil ki ölüyorum
