Bir gün utanacaksin, belkide ilk olarak...
Gece karanliga mahkum, sen yanlizliga
Duvarlar gelecek üstüne üstüne
Mum isiginda aynaya,
Gökyüzünde yildizlara bakmaya utanacaksin
Perdeni kapayacaksin
sessizce, basini egip
Biryerlerde bir dost eli arayacaksin
Küskündür yildizlar sana,
küskündür gece...
Bir gün utanacaksin...
Özleyeceksin o üc köseli parkimizi
Gitmek isteyeceksin,
gidemeyeceksin
Utanip vazgececeksin.
Bir gün utanacaksin,
belki de ilk olarak
Seni sevmisligimi
Senin icin ölmüslügümü hatirlayacaksin
Gözyasi dökmekten utanip
Öylece kalacaksin.
Bir gün utanacaksin..
Yüregin elinden tutup,
bana getirecek seni
Kurumus topraklara
bakacaksin uzun uzun
Mezarimin üstündeki otlardan utanacaksin
Yanibasima oturup, gecmise döneceksin
Ve elin soguk gözyaslarina uzanacak...
Kendinden utanacaksin..
