KARPAZ EŞEĞİ
Kibris'daki vahsi hayat ile ilgili arastirma yapan cesitli kaynaklardan elde ettigimiz bilgilere gore yuzyillardan beri bu yabani eseklerin Karpaz yoresinde yasamlarini surdurdukleri bilinmektedir. Bu sevimli hayvanlarin varligi ile ilgili ilk kaynak 1878 yilina kadar gider. Kibris'in sahip oldugu dogal zenginliklerden biri konumunda olan bu yabani eseklerin varliginin bizden sonraki nesillere aktarilabilmesi icin bu konuya duyarli olan herkesi bu hayvanlarin gelecekteki varliklarini tehlikeye dusurebilecek her turlu girisime karsi cikmaya davet ediyoruz. Dipkarpaz yoresindeki Esek nufusu hakkinda 300 ile 3000 arasinda degisen celiskili rakamlar mevcuttur. Sayim yapan cesitli kurumlar birbirine cok uzak rakamlar belirtmektedirler. Bu durum bakanlik tarafindan bildirilen sayi hakkinda bizle supheye dusurmektedir. KAFKAS ARISI
Kafkas arısının (Apis mellifera Caucasica) ana yurdu Kafkasların dağlık bölgesidir. Kafkasların alçak ovalarında sarı abdomen halkalı olan Apis mellifera Remipes alanlarına kadar değişik lokal formları bulunmakla birlikte bizi ilgilendiren, dağ arısı da denen yüksek rakımlı bölgelerin uzun ve karlı kışına adapte olmuş siyah renkli arılardır. Dış Görünüşü: (Morfolojik Özellikleri) Diğer arılardan daha iridirler. Gözden çıkan isçi arıların ağırlıkları 70 - 80 mg.dır. Kitin esmer renktedir. Geçit formlarının ilk abdomen halkasındaki iki adet kahverengi leke bulunur. Dağlık yöre Kafkaslarının tüm abdomen halkaları siyahtır. Kıllarda gri renk baskındır. Erkeklerin thoraksları siyahtır. Ari ırkları içinde en uzun dilli olanıdır. Uzun dilleri sayesinde derin tüplü çiçeklerden de nektar toplayabilirler. Dil uzunlukları 6.6 - 7.25 mm. dır. Ortalama 7.09 mm Cubital indeks 2.16 ile normaldir. Koloni Davranışları: (Fizyolojik Özellikleri) İyi bir yavru yetiştiricisidir. Kuvvetli koloniler teşkil eder. Kıştan zayıf çıkar, ilkbahar basında gelişme çok erken baslar ve düzenli seyreder. Koloninin gelişme sürecinde ana ari bir günde 1100 - 1500 yumurta yumurtlayabilir. Gömeçler üzerinde sessizdir. Kontrol için çerçeveler kovandan çıkarıldığı esnada bile yaptıkları islere devam eder. Uysaldır, hırçın ve sokucu değildir. Çok düzgün gömeç yapar ve sırlar. Göz sırları koyu renklidir. Propolisi çok taşır ve kullanır. Balı ilk önce kuluçkalığa, sonra da ballığa depolar. Güçlü bir yiyecek toplama yeteneğine sahiptir. Fazla bal yapar ve yavru gözlerine yakın depolar. Yeni yiyecek kaynağı aramada çok basarilidir. Zengin nektar kaynaklarını çok iyi değerlendirir. Kıt kaynaklardan da en ekonomik yararı sağlar. Yağmacılık eğilimleri fazladır. Doğal oğul verme eğilimleri zayıftır. Araştırmalar normal şartlardaki kolonilerin % 13 ünün oğul verdiğini göstermiştir. Doğal habitatlarında ağır ve uzun kış şartlarında üstün kışlama yeteneğine sahiptir. Sonbaharda küçük bir delik hariç, uçuş deliğinin diğer kısımlarını propolis perdesi ile kapatır. Yiyecek depolarını çok iyi korur ve tutumlu kullanır. Sayılan bu özellikleri ile Dağ arısı olarak da adlandırılan Kafkas arıları, kişi soğuk ve karlı iklimlerde basarili, dünyadaki iki önemli ari ırkından birisidir. Kafkas arısı, ABD’nin kuzey eyaletlerinde, Kanada’da, Orta ve Kuzey Avrupa ülkelerinde, Rusya’nin hemen her yerinde, Çin’de, Mançurya ve Moğolistan’da, Orta Asya Cumhuriyetlerinde ve soğuk iklime sahip diğer bazı ülkelerde basari ile kullanılan en önemli arı ırkıdır. ·Kafkas Arısının Kuzeydoğu Anadolu Bölgesindeki Mevcut Durumu Gezginci Aricilik başlamadan önce Ardahan, Artvin, Kars ve bazı çevre illerde Kafkas arısı saf olarak bulunuyordu. Çünkü doğal coğrafya Kafkas arılarının saf olarak kalabilmesini sağlıyordu. 1950’li yıllarda gezginci arıcılığın başlaması ile bu illere çevre bölgelerden gelen farklı ırktan Suriye arısı, Iran arısı, Anadolu arısı ve Muğla arısı gibi arılar Kafkas arısını melezleşmişlerdir. Artık bu illerde Kafkas arısı saf olarak bulunmamaktadır. Saf Kafkas arısı 1983 yılında Ardahan’ın Posof ilçesi dolaylarında bulunabilmişken, bugün Posof ve çevresinin de melezlendiği görülmektedir. Zaman zaman Artvin-Zeytinlik , bölgesinde, bazen de Posof’ta konaklayan (ve melezlenmiş olan) Ardahan Aricilik Üretme İstasyonu kolonileri ile 1999 yılında başka bölgelerden getirilerek Ardahan köylülerine dağıtılan 1550 koloni bu melezlenmeyi tetiklemiştir. Ayrıca Akdeniz Bölgesinden gelerek Ardahan’da konaklayan bir ana ari üretim isletmesi de, tüm bölgeye ana arılar satarak melezlenmeyi daha da hızlandırmıştır. Kafkas arısının bulunduğu bu bölgenin çevresindeki Iran, Ermenistan, Suriye ve Anadolu arılarının tamamı sari abdomen halkalı arılardır. Siyah renkli Kafkas arısı, çevreden gelen sari renkli kolonilerle melezlendiğinde, Kafkas koloniler de sari renkli isçi arılar ortaya çıkmaktadır. Böylece melezlenme kolayca görülebilmektedir. ·Camili Havzası’nda Saf Kafkas Irki Ari Varlığının Belirlenmesi Artvin ilinin Borçka ilçesi Camili Havzası’ndaki tüm kolonilerin saf Kafkas olarak kalabildiği, 1998 ve daha sonraki yıllarda yapılan bilimsel çalışmalarla belirlenmiştir. GEYİK BÖCEĞİ
Dünyaca ünlü "geyik böceği", Türkiye'de sadece Hatay'daki Amanos Dağları'nda yaşıyor. Onun da nesli tehdit altında. Amanos Çevre Koruma Derneği Başkanı Nazım Sönmez, yurtdışında 90 bin dolara kadar satılan bu böcekler için özellikle Japonya'dan çok sayıda araştırmacının geldiğini söyledi. Sönmez şu bilgileri verdi: "Araştırmacı kimliği altında gelen kişilerin örnek amaçlı bu böceklerden alıp yurtdışına gönderdiklerini, bölge halkına böcekleri toplattıklarını ve tanesini 5 ile 30 YTL arasında aldıkları belirlendi. Buradaki geyik böcekleri diğerlerinden farklı olarak 4 yerine 6 antene sahip. Yöreye özgü böcekler aracı kuruluşlar tarafından tanesi ortalama 150 YTL'ye yurtdışına gönderiliyor. Japonya'da bu böceğin 15 santimetrelik olanının tane fiyatının 90 bin dolara kadar ulaştığı yönünde bilgiler var LACRODECTUS (ZEHİR ÖRÜMCEĞİ)
Zehiri örümcek familyasının ülkemizdeki liderlerinden.İstanbul Ankara gibi büyükşehirlerde de yaşıyor. Ancak kökeni Mardin. Renklerine aldanmayın çok tehlikeli MİLDEİ ÖRÜMCEĞİ
İç Anadolu'da sık görülen bir türdür.Pek saldırgan olmamakla birlikte çocuk ve yaşlıları ısırması tehlikelere yol açabilir.Niğde'de bu örümceğe bakbak böceği de denir. KARAKULAK
Karakulak (Caracal caracal), kedigiller (Felidae) familyasından vahşi bir hayvan türü. Dış görünümü ile vaşağa çok benzeyip Step vaşağı, Mısır vaşağı gibi adlarla da anılmış olsa da daha sonraları moleküler DNA çalışmaları ile, tamamen farklı bir tür olup Afrika altın kedisi ve Serval ile yakın akraba olduğu gösterilmiştir.Türkiye'de bulunan yabani kedilerden biridir. Türkçe isminden uyarlanma olan] olan Latince ismi Caracal caracal, TÜBİTAK tarafından geliştirilen bilgisayar işletim sistemi Pardus 2007.2 sürümüne de adını vermiştir Karakulaklar kolayca evcilleştirilebilir. Zaman zaman bir evcil hayvan izlenimi verir. İnsanlarla birlikte yaşamaya kolayca adapte olurlar. Afrika daki çiftçiler bu hayvanı hoş karşılamazlar çünkü çoğu zaman telleri aşarak çiftçilerin tavuk ve diğer kümes hayvanlarını yerler. Doğada son derece iyi gizlenmeleri sebebi ile vahşi yaşamda görülmeleri çok zordur. Türkiye de ilk kez 1994 yılında fotoğraflanan Karakulak, 15 yıl sonra 2009 da, Antalya Güllük Dağı Milli Parkı nda Hacettepe Üniversitesi Biyoloji Bölümü doktora öğrencileri tarafından ekoloji proje çalışmaları sırasında görüntülenmiştir İSPERMEÇET BALİNASI
Yetişkin erkekler yazın kutup sularına göç eder. Akdeniz'de görülen en yaygın balina türüdür. Türkiye'de görülmüş 4 balina türünden biridir 2 metreden daha büyük balıkları ve mürekkep balıklarıyla beslenirler. PEÇELİ BAYKUŞ
Bir çok baykuş türü gibi gece avcılığı yapmaktadır. Av listesinde kemirgenler , küçük kuşlar bulunmaktadır. Sesi ürpertici ve kükremeye yakın bir sestir. Kalp şeklindeki suratı ile diğer baykuş türlerinde kolayca ayırt edilir.İç Anadolu'da görülebilir. İSTANBUL KERTENKELESİ
Sırt bölgesinin rengi genel olarak yeşilimsi kahverengi. Sırtta ayrıca yeşil ve kahverengi boyuna çizgili bulunur. Çizgilerin üzerinde ağa benzeyen siyah, kahverengi ve beyaz benekler bulunur. Beneksiz olan karın bölgesi, kirli beyaz ya da sarımsı olur. Dişiler bir defada 3- 9 kadar yumurta bırakabilirler. Genel olarak böcekleri, örümcekleri ve solucan gibi yumuşak vücutlu, küçük omurgasız hayvanları besin olarak alırlar. Eylül'le Mart ayları arasında, taşların altında ya da yarıklarda kış uykusuna yatarlar. Kuyrukları vücudun 2/3'ü kadar olur. Boyları 24 cm kadar olabilir Habitat: Bitki örtüsünün az olduğu yerlerde, kayalık ve taşlık alanlarda, çalılık yerlerde, bahçe duvarlarında yaşarlar. Yüksekliği 0-1000 metre arasında olan yerlerde bulunabilirler. Türkiye'deki Dağılım: Marmara Denizi'ne kıyısı olan yerlerde (Güneybatı Marmara hariç), Marmara Adalar'ında (Yassıada, Sivriada gibi) habitatın uygun olduğu yerlerde dağılım gösterirler. Son düzenleyen Safi; 29 Mayıs 2016 06:18
