Yazımızın Devamı...
"Belirli bir gaye"den muradın ne olduğunu bugün hepimiz biliyoruz. Kitleyi dininden, dilinden, kültüründen, medeniyetinden, tarihinden koparıp, Batılılaştırma gayesidir bu. Hatta bu "gaye"nin tahakkuku için isyanlar tertiplenmiş, sehpalar kurulmuş, arkada kandan bir iz bırakılmıştır. Ama acab umulan elde edilmiş midir? Eğer bir türlü belini doğrultamayan, kendi ayakları üzerinde duramayan, bir asra dünya çapında bir kaç deha oturtamayan fukara, ilmi gelişmelerin dışında, kabuğuna büzülmüş bir Türkiye murat ediliyordu ise, evet, umduklarını elde etmiş sayılabilirler. Yok, kültürlü, dünyada sözü geçen, ve ilim, fen, edebiyat, teknik sahalarında söz sahibi bir Türkiye murat ediliyordu ise, hepsinin uzağındayız. Zaten o yolda yürüyüp parıltılı bir noktaya gelmek, geçmişi inkar zeminine sağlam bir gelecek inşa etmek imkansızdı. Gele gele inkarcıların gelebileceği bir noktaya gelmişiz: Hüsran noktası... Bu noktadan geçmişi tahlile çalışırken kahırlanmamak elden gelmiyor. Ancak kahırlanıp kalmak da çare olarak gözükmüyor. Öyleyse çare nedir? Bizce ilk çare, kaybettiğimiz değerleri, kaybettiğimiz yarlerde aramaya başlamaktır. İşte bu sebeple "tahlili tarih"lere ve biyografilere ihtiyaç var. Böylece, bu yazılanların ne maksatla ve hangi tarz içinde kaleme alındığını da açıklamış bulunuyoruz.
Artık zaruret icabı açtığımız parantezi de kapatabilir, "büyük insan" hasretimize zengin bir örnek teşkil eden Yavuz Sultan Selim'in hayatına dönebiliriz...
Asıl Konumuz Yarın Başlıyor...
