Artık günlerim günlerden uzun.
Gecelerim gecelerden sessiz ve karanlık,
Sanki bir sonbaharın hüznü var hayatımda,
Zaman sensiz işlemiyor,
Hayat tat vermiyor artık,
Seni sevdiğimden bu yana.
Her acıyı tattım, her çileyi çektim,
Doğru bildiğim bir çok şeyi,
Atı verdim bir tarafa,
Hayatın her cilvesine alıştım,
Yalnız sensizliğe alışamadım.
Şimdi anlıyorum,
Acıdan, hasretten, gözyaşından başka
Hiç bir şey vermemişsin bana.
Düşündükçe içim içimi kemiriyor,
İsyan ediyorum kaderime,
Yıkılan hayallerime,
Kaybolan geleceğime...
Ağladım çocuklar gibi...
Ne yazık olanlar hep bana oldu.
Ümidim, hayalim hepsi kayboldu.
Oturup ağladım saatlerce...
Ağlarken hep seni düşündüm,
Bütün bunları hak etmiş miydim acaba...
Belki de en büyük hatam sevmek olmuştu,
Duygulara da gem vurulmuyor ki.
