Fıkıh Mezhepleri - Hanbeli Mezhebi

Ehl-i sünnet yolundaki 4 ameli (fıkhî) hak mezhepten biri. Kurucusu Ahmed İbn-i Hanbel çağının değerli ve itibarlı bilginlerinden biridir. Aslen Arap olan Ahmed İbn-i Hanbel Bağdat'ta doğmuş, yine orada vefat etmiştir. Ahmed B. Hanbel'in tahsiline ağırlık verdiği ilimler hadis ve fıkıhtır. Bu yüzden kurucusu olduğu mezhepte nakil ve rücayet ağırlık taşır. Nassa (âyet ve hadise) çok sıkı bir bağlılık gösterir. Herhangi bir konuda rivayet (haber-sahabe ve tabiînden nakledilen bir görüş) varsa kendi görüş ve anlayışından vazgeçip vereceği hükmü o haber üzerine bina eder. Ahmed İbn-i Hanbel'e göre delillerin kaynağı kitab ve sünnettir. Bunlardan sonra sahabenin icma'i gelir. Sahabe fetvası da kabul edilebilir bir delildir. Bir kaynak olarak kıyas'a iltifat etmemiştir. Ancak zaruret halinde kullanmıştır. Zayıf da olsa nakile önem vermiş, mürsel ve zayıf hadisi delil olarak kullanmıştır.

İnanç konularında uzun tartışmalara karşıdır. Kelam ilmini ve kelamcıları akla ve aklın verilerine dayandıkları için kınar ve reddeder.
Hanbelilik, en az yayılmış fıkıh mezhebidir. Suudi Arabistan başta olmak üzere Suriye, Irak başlıca yayıldığı yerlerdir.

İslam Ansiklopedisi

MsXLabs Üye Girişi