Bildirişim, işaretlerin birden fazla birim arasında tek yönlü veya karşılıklı iletilmesi yahut akışımıdır. İşaretler teorisinin temel kavramları olan ve uluslararası terimler demetinde semiosis, signify, signification, cognition, communication gibi terimlerle karşılanan bir dizi kavramın, bizim dilimizde belirtmek, bilmek ve bildirmek köklerinden yapılacak terimlerle karşılanmasının en tutarlı yol olacağı görüşündeyim. Bu görüşümüzün, yazımızın bundan sonraki bölümlerinde ele alacağımız konular ve açıklamalarımızda başvuracağımız terim tercihlerimizle doğrulanacağı ümidini taşıyorum. Haberleşme, dilimize öteden beri yerleşmiş, günlük kullanımda türlü deyimlere katılmış, şemsiye bir kavram olarak işlev ve geçerliğini korumaktadır. Yukarıda işaret bilimi için gereğini savunduğumuz bildirişim ve aşağıda ayrıca ele alacağımız iletişim terimlerinin çeşitli nüanslarını geleneksel bünyesinde toplayan genel bir terim olarak dilimizin vazgeçilmez sözcüklerindendir.
İletişim teriminin, daha çok fizik bilimlerinin tanım ve inceleme sahası içinde ve haberleşmenin teknolojik yönünü ve/veya işaret belirtkelerinin (sinyallerinin) bildirişim oluğu (kanalı) içindeki fizikî özelliklerini ifade eden bir anlam sınırlamasıyla terimleştirilmesinin, en azından sahada kavram zenginliği sağlanması açısından yararlı olacağı görüşündeyim. Nitekim, konuyla ciddi seviyede ilgilenmekte olan yazarların uygulaması da bu yöndedir.
