Dinimizde müminlere armağan edilen beş değerli gece vardır. Kame­ri aylara göre bunlar: 1-Rebiülevvel ayının 12. gecesi (Mevlid Kandili), 2-Üç ayların ilki olan Recep ayının ilk cuma gecesi (Regaib Kandili), 3- Yi­ne Recep ayının 27. gecesi (Miraç Kandili), 4- Şaban ayının 15. gecesi (Berat Kandili), 5- Ramazan ayının 27. gecesi ki konumuz olan Kadir Gecesi'dir.
Kadir Gecesi bu itibarlı gecelerin en değerlisidir. Kur'an'da adıyla anı­lan tek muteber gecedir ve hakkında müstakil bir sure bulunmaktadır. Bu surenin anlamı şöyledir:

"Biz onu (Kur'an-ı) Kadir Gecesi'nde indirdik. Kadir Gecesi'nin ne olduğunu sana haber veren oldu mu? Kadir Gecesi bin aydan daha hayırlı­dır. Zira o gecede her iş hakkında bir­takım emirler alarak Rablerinin izniy­le melekler ve ruh (Cebrail) yere iner. O gece selamettir. Fecrin doğuşuna kadar devam eder." (1)

Bu surenin indirilmesi hakkında tefsirlerde çeşitli bilgiler verilmekte­dir. Bunlardan birini örnek olarak alı­yoruz:

Bir defa Peygamberimize, önceki peygamberlerin ümmetlerinin ömür­leri gösteriliyor. Onların ömürlerinin kendi ümmetlerinin ömründen uzun olduğunu görünce üzülüyor. Üzüntü­sünün nedeni şu:

Uzun ömürlü olan Allah'a daha uzun süre ibadet ve kulluk eder, da­ha çok onun rızasını (hoşnutluğunu) kazanır. Ama ömür kısa olunca böy­le bir imkân söz konusu olmaz. Bu­nun üzerine bu sure indiriliyor. Bu su­rede Kur'an'ın kendisinde indirildiği Kadir Gecesi'nin bin aydan daha ha­yırlı, daha üstün olduğu bildiriliyor. Dolayısıyle Muhammed ümmeti, ya­ni tavsiyeler doğrultusunda akıllıca değerlendirdikleri takdirde en uzun ömürlü ümmetleri bile Allah'a kul­lukta ve rızasını kazanmakta geride bırakabileceklerdir.

Kadir Gecesi'nin değeri, erdemi şüphesiz, insanlığa ebedi yol gösteri­ci olan Kur'an-ı Kerim'in bu gecede indirilmeye başlanmasından kaynak­lanmaktadır. Kur'an'ın Kadir Gecesi'nde indirilmeye başlandığı kesindir, çünkü Cenab-ı Hak bunu haber ver­mektedir. Fakat Kadir Gecesi'nin Ramazan'ın 27. gecesi olduğu kesin de­ğildir. Ramazanın son on günü için­de bulunduğuna dair hadis vardır: "Kadir gecesi'ni Ramazan ayının son on günü içinde arayın" (2) duyurul­muştur. Fakat konuyla ilgili bazı araş­tırma ve incelemeler ve Peygamberi­mizin uygulamaları dikkate alınarak Kadir Gecesi'nin Ramazan'ın 26'sını 27'sine bağlayan gece olduğu yolun­da adeta ittifak hasıl olmuştur. Yüz­yıllardan beri de böyle değerlendiril­mektedir.

Kadir Gecesi'nin mevcudiyeti gi­bi, Rabbimizin bu geceye özgü lütuf ve bağışlamalarının bolluğu da kesin­dir. Bu nedenle müminler böyle bir fırsattan yararlanmak konusunda ti­tizlik göstermelidirler. Peygamberimi­zin tavsiyeleri de bu doğrultudadır. "Kim erdemine inanarak ve sevabını umarak Kadir Gecesi'ni ihya ederse Allah onun bütün geçmiş günahları­nı bağışlar" (3) hadisi bunlardan bi­ridir.


Bilindiği gibi bu gece yapılan iba­detler ve hayırlar, içinde Kadir Gece­si bulunmayan bir ayda, yıl olarak da 83 küsur yılda yani uzunca sayılacak bir ömür boyunca yapılacak ibadet ve hayırlara eşit olarak Cenab-ı Hak ta­rafından değerlendirilecektir. Bu müt­hiş bir şeydir ve müminler için eşsiz bir ayrıcalıktır. O halde müminler bu geceyi, bulunmaz bîr fırsat bilerek im­kânları ölçüsünde değerlendirmelidir­ler. Bu değerlendirme namaz kılarak, Kur'an okuyarak, öksüzleri, yetimle­ri, yoksulları sevindirecek hayırlar ya­parak olabilir. Bu gece geçmiş günah­lardan tövbe edip bağışlanmak için bulunmaz bir fırsattır. Bu gece dilek­lerimizi, isteklerimizi Allah'a arz et­mek için de değerli bir fırsattır. Ka­dir Gecesi, Allah'ın rahmet ve bağış­lamasının sağanak halinde yeryüzüne indiği, dileyen her mümini armağan­lara garkettiği bir gecedir. Yeter ki kulları Rablerine yönelsinler, meşru ve makul dileklerini onun ulu dergâ­hına arz etsinler. Peygamberimizin hanımı Hz. Aişe'ye bu geceye mah­sus olarak öğrettiği şu duayı da tekrarlamayı asla unutmamalıdırlar: Al-lahümme inneke afüvvin, tühıbbü'l-afve, fa'fü anni ( Ey Rabbim muhak­kak ki sen çok bağışlayıcısın, bağış­lamayı seversin, o halde beni bağış­la. (4)
(1) Kadir suresi, âyet: 1-5.
(2) Buharî c. 6, s. 314.
(3) Buharî c. 4, s. 70.
(4) Buharî c. 6, s. 318.