ZAMİR(ADIL)

İsim olmadıkları halde isim gibi kullanılan bu sözcüklere zamir diyoruz. Cümle içinde zamirin karşıladığı isim ya da söz öbeği bilinmiyorsa, cümle belirsiz bir anlam taşır.

ÖRNEKLER:

"Ahmet kitabı, masaya bırakmış."

cümlesinde altı çizili sözcükler isimdir. Biz aynı cümleyi;
"O bunu buraya bırakmış."

şeklinde söyleyebiliriz. Bu arada "o", Ahmet isminin yerine; "bunu", "kitabı" yerine; "buraya", "masaya" yerine kullanılmıştır. Görüldüü gibi bu sözcükler isim değildir ama isim gibi kullanılmıştır.

1.Şahıs(kişi) Zamirleri

• Bunu sen istedin, biliyorsun.
• Bu maçı biz kazanırız.
• Bu işin sorumlusu onlardır.
• Kendi düşen ağlamaz
• Öğretmenim, müdür bey sizi çağırıyor.
• Kendi kendine konuşuyor.
• Kendi kalemini kullan.
• Kendimize güvenimiz kalmadı.
• Sorunlarını, kendileri çözsün.
• Benim defterimi geri ver dedim !

2.İşaret Zamirleri

• Bunu cebine koyar mısın?
• Şunu çekmeceme kim koydu?
• Öylesinden hiçbir şey olmaz.
• Böylesini görmedim.
• Orasını çapaladık.
• Şuraya bakla ektik.
• Ötekini aldık
• Burasının yolu çok bozulmuş.
• Onların oyuncaklarına meraklı değilim.

3. Belgisiz Zamirler

• Bazıları derslerne çalışmıyor.
• Söylediklerinin çoğu anlamsız.
• Hepinizi inanın çok özledim
• Birisi okula gelmedi.
• Kimse incinmesin.
• Çocukların tümü otobüse binsin.
• Bir kısmı içeride kalsın.
• Bunlar gitsin, öbürleri gelsin.
• Çocukların hiçbiri geziye gitmiyor.

4.Soru Zamiri

• Bunu sana kim söyledi?
• O adam sana ne söyledi?
• Bu kalemlerden hangisi daha güzel?
• Öğrencilerden kaçı derse gelmedi?
• Ne alacaksın?
• Kim gelecek?
• Kaça aldın?
• Kaçını yaptın?
• Nereye gideceksin?
• Neyi beğendin?
• Nereden geliyorsun