Ölüm Yokmu Sandın
Çaldın, Çırptın, Dolandırdın,
Sende Bu Dünyada Kandın,
Hiçmi Aklına Sormadın,
Ölüm Yokmu Bu Dünyada,

Garip, Öksüz, Yetim Demedin,
Yedin Vatandaşı Yedin,
Hiçmi Aklına Sormadın,
Ölüm Yokmu Bu Dünyada,

İşte Geldin Sende Sona,
Azrail Kapını Çalınca
Hiçmi Aklına Sormadın,
Ölüm Yokmu Bu Dünyada,

Ölümcül Hasretin

Sözlerin vardı, aşılması güç, asi bir ırmağa benzettiğim,
Gözlerin vardı, gözlerimden uzaktılar, bir bakışı için her şeyimden vazgeçtiğim.

Düşlerin vardı, tozpembeydiler,
bir kez olsun içinde olabilsem diye gecelerce, günlerce dua ettiğim.

Ah bir bilseydin seni ne çok sevdim,
Biliyorum, bu aşkın acısı geçmez, içimden silinmez hasretin,
Kavuşmadan özlemime özlemin,

Yeter ki üzüldüğünü görmeyip, mutlu olduğunu bileyim,
Ben seni içimdeki bu ölümcül hasretinle,
yabancı şehirlerin karanlık gecelerinde de severim.

Ölümlü İnsanlar İçin Hepiniz öleceksiniz!
Tanrı katına çıkacaksınız utanmadan!
Ruhlarınız koyup kaçacak sizi!
Topraklara gömüleceksiniz.

Kurtlar, böcekler, solucanlar
Sevinçle saldıracak üstünüze.
Elleriniz bomboş kalacak,
Kimse bakmayacak resminize.

Sevilmiş kadınların hayali
Dumanlar gibi dağılacak;
Faydaydı, şöhretti, merhametti
Semtinize uğramayacak.

Gözleriniz yok artık!
Dünyamızı göremeyeceksiniz!
Okşamak, gülmek, konuşmak
Yok olmuş bir selde yüzeceksiniz,

Yavaş yava çürüyeceksiniz.

Ömür Kısa, Sevda Uzun, Gönül Yorgun

Unutulmuş akşam türkülerinde,acılara
tutunup ağla derken bana,
aynaların ötesinde gördüğün ,ağır
sevdanın altında ağıtlarımı gizledim.
ömür kısa,sevda uzun,gönül yorgun artık
bir sonbaharın son gülü giderken,
küllenen aşkımla sana seni yazıyorum
sevda tohumları açarken baharında.
bir sevda filiz verdi,ıslanmış gözlerim
damla damla düşerken aşkına,
gönlümdeki kelepçelerin morlarında
sevdim de seni içimden,söyleyemedim ki.
ve baharın çıplak ayaklarında,sevdalara
boyanmış yağmur tanesiyim,
beyaz tuvallerin siyah izleri misali
ıslatırcasına ağlarken sana.