Ahh Sevdiğim...
Bu susmalar hiç iyi değildi biliyordum!
Gözlerinin kaçması benden ve uzaklara dalması sessizce,
Omuzlarının tonlarca yük taşır gibi çökmesi yorgunca…
Hiç iyi değildi biliyordum sevdiğim!
Sanki benden gideceğini hissediyordum
Sözlerinde ki telaşı, belli belirsiz yutkunmaları..
Ta ki seni bir yabancı gibi;
Biraz ürkek ve titreyen ellerle
Canımı acıtan o bavulu eline aldığını
Gördüğüm ana kadar...
O an anladım sevdiğim.. Bitmiştik.. ve sen gidiyordun..
Ah sevdiğim! Ne bekliyordun benden, Anlayış mı?
Giderken arkandan bir damla gözyaşı döküp
“Kendine iyi bak…” dememi mi?
Eşyalarını toparlarken; aslında bütün anıları da
Kapatıp gittin bavuluna…
Gözlerine bakıp okuduğum bütün o şiirleri,
Kollarıma sığınıp ağladığın geceleri,
Neşeliyken küçük bir çocuk gibi bana bakıp gülümsemelerini…
Ah sevdiğim! Ne bekliyordun benden, Bitti biliyorum dememi mi?
Merdivenlerden inip kapının önüne geldiğinde
Arkana bakmanı bekledim;
Arkana baksaydın eğer! Kollarına atılıp saatlerce ağlayarak
Yalvaracaktım sana…
Sensiz olmaz bu çarpan yürek diyecektim! Çarpmaz olur artık ...
Gitme! Yapamam! Ölürüm!...
Arkana bile bakmadın sevdiğim!
Gözlerime bakmadan gittin..
Bir kuş gibi süzülüp gittin sessizce
Ardından bana kalan sadece kanat çırpışların oldu…
Ben mi?
Bense ardından sadece sustum!
Sustum!…
